maandag, maart 30, 2009

Nieuwe bedden

Mijn moeder heeft een nieuw bed. Het ziet er heel mooi uit, maar het blijkt toch niet helemaal te zijn waar het personeel om had gevraagd. Dat is altijd de reactie op nieuwe dingen, zul je misschien denken, maar de punten van kritiek zetten je wel aan het denken. Zo kan het bed niet helemaal naar de grond zakken. Volgens nieuwe regelgeving mag er binnenkort niet meer gefixeerd worden, niet meer in de stoel, niet meer in het bed, en ook geen hekken meer rond het bed. Als je dit bed zonder hekken gebruikt, kan iemand toch nog ongelukkig op de grond vallen.
Bovendien is het matras niet goed. Bij mijn moeder hadden ze gelukkig haar eigen matras meteen weer teruggelegd op het bed, in plaats van het nieuwe door de fabrikant geleverde matras. Maar bij andere, meer bedlegerige mensen was na twee of drie dagen al een verkleuring van de huid te zien geweest op de plekken waar je contact maakt met het matras. Helaas niet decubitusvrij, dus. Hoewel de fabrikant zegt van wel.
En niet onbelangrijk ongemak is dat het bed te groot is. En er is een aantal kamers waar het bed alleen op z’n kant door de deur kan.
Ten slotte is er een groot ongemak voor de verzorgenden. Het bed kan alleen maar rijden als het op de laagste stand staat. Dat is zoiets als wanneer ik de stoel van mijn moeder in de ligstand kiep en haar dan duw. Daar krijg je heel erg snel pijn in je rug van.
Het zijn mooie bedden, dat wel. En toen ik zondagavond mijn moeder een nachtzoen gaf, lag ze er echt lekker in weggestopt, met de hekken omhoog, en hekbeschermers rond haar. Ze zag er bepaald niet ongelukkig uit. Ik had er zo zelf naast kunnen gaan liggen, als het bed groot genoeg was geweest. Maar ja, mij hoeven ze niet te fixeren.

maandag, maart 23, 2009

Viagra & Alzheimer

“Er wordt vandaag meer geld aan borst implantaten en Viagra uitgegeven dan aan Alzheimer onderzoek. Dit betekent dat bij 2040 er een grote groep ouderen met opstaande borsten en enorme erecties rondlopen maar met absoluut geen recollectie wat ermee te doen.”

Bron:wereldomroep, maart 2008

maandag, maart 16, 2009

Marktwerking? Ja!

Ik was het weekend op bezoek bij iemand die een hotel bestiert, midden in Brussel. Het hotel moet blijven draaien, ook in deze tijden van crisis. Hij vertelde dat elke klant die een bordje ‘don’t disturb’ op zijn deur heeft hangen, hem geld kost omdat de kamermeisjes dan moeten wachten voor ze de kamer kunnen schoonmaken. Maar dat is vervolgens geen reden om die klant zijn bed uit te jagen. Want die klant moet de volgende keer wel terugkomen, dus die behandel je met grote vriendelijkheid.
We spraken over de wereld van het verpleeghuis waar nog niet zo lang geleden de mensen ’s morgens om zeven uur uit bed werden gehaald, of ze dat nu wilden of niet. Dat doen ze nu niet meer bij mijn moeder op de afdeling, hoop ik. Mijn moeder zelf komt in ieder geval altijd pas tegen half tien, tien uur uit bed. ’s Avonds heerst weer wel het regiem van ‘we besparen kosten’ in plaats van ‘we zorgen voor mensen’. Dan ligt iedereen zo vroeg mogelijk in bed.
Ik heb de neiging om dan vrolijk te roepen dat het tijd wordt voor heel veel meer marktwerking in de zorg. Als ik dat in mijn vriendenkring roep, word ik niet zo vriendelijk aangekeken.
Vervolgens kregen we het over de kredietcrisis. Of het nu zo erg was als de media ons doen geloven. We concludeerden dat we toch op z’n minst de indruk kregen dat de media de berichtgeving nog extra lekker aandikten om zelf meer omzet te genereren. Want de advertentie-inkomsten lopen ook terug. Dat is ook marktwerking. Tja...

woensdag, maart 11, 2009

ZIN in verpleeghuis 2

Young@heart zingt 'I wanna be sedated', van the Ramones.
Young@heart is een koor uit Massachusetts (VS) dat meer
dan 25 jaar samen zingt. De gemiddelde leeftijd is 80 jaar.


maandag, maart 09, 2009

ZIN in het verpleeghuis

Soms zijn afkortingen zo bijzonder, dat je haast denkt dat iemand erop heeft zitten studeren. Zin is niet zin in de zin van ‘daar heb ik zin in’, maar is de afkorting van zorg in natura, in de taal van de bureaucraten, in dit geval het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ). Zorg in natura is zorg die je niet zelf inkoopt.
Er is een nieuwe indicatie voor mijn moeder aangevraagd en afgegeven. Ze heeft nu de zwaarst mogelijke zorg, althans dat vergoedt de AWBZ.
‘Bij u is sprake van een Psychogeriatrische aandoening en een Somatische aandoening.’ Hoofdletters zijn van het CIZ. Mijn moeder had eerst pakket 5 naar het schijnt, en nu pakket 7. Niet dat mijn moeder nu ineens meer zorg nodig heeft dan vorig jaar om dezelfde tijd. Wat betreft is het verpleeghuis niet slim geweest, ze hadden allang 7 kunnen scoren.
Ik had in het zorgdossier gelezen dat mijn moeder in de laatste fase van haar dementie verkeert. Wij dachten dat al eerder, overigens. Maar zo’n constatering is eigenlijk niet voor ons bedoeld, geloof ik. Het waren de voorbereidende werkzaamheden voor de overgang van 5 naar 7.
En ik las het volgende:
‘U kunt de zorg op twee manieren krijgen:
Zorg in natura (ZIN)
Zorg in de vorm van een Persoonsgebonden budget (PGB)’
Onjuist.
Er was geen andere keuze dan zorg in natura. Of mijn moeder daar nu ZIN in had of niet.

maandag, maart 02, 2009

Familie & rampen

Bij grote rampen wordt aan de familie gedacht. Zo bleek na het neerstorten van het vliegtuig van Turkish Airlines bij Schiphol, vorige week. Bij Pauw & Witteman was de heer Kramer aanwezig, hoofd spoedeisende hulp van het VU Medisch Centrum in Amsterdam. In zijn ziekenhuis waren slachtoffers na de ramp opgevangen. En familie.
Hij zei het volgende: “De familie heeft buitengewoon rustig gereageerd. Er was ook een goede opvang geregeld en dat maakte het ook alleen maar dankbaarder. Op het moment dat familie bij hun naaste kon worden gebracht was dat buitengewoon dierbaar en is het gelukkig niet zo geweest dat er hele grote emoties waren die het dan alleen maar moeilijker maken.”
Ik interpreteer zijn uitspraak als volgt: het is belangrijk dat familie rustig reageert, want het gaat om grote emoties, en als de familie niet rustig reageert dan is het alleen maar ingewikkelder. De familie kan alleen maar rustig reageren als er een goede opvang is geregeld, met andere woorden dat gaat niet vanzelf dat moet je als ziekenhuis ook doen. En het resultaat is niet alleen dat de familie gelukkig is, maar ook dat je als hulpverlener met een prettig gevoel je werk kunt doen.
Mooi hé.