maandag, augustus 25, 2008

Voor onszelf...

De vorige week was ik een belangrijk ding vergeten te vermelden in mijn weblog. De nieuwe inrichting van de kamer van mijn moeder is niet in de laatste plaats ook bedoeld voor ons, familie, en voor iedereen die zich met de zorg voor mijn moeder bezig houdt en daarvoor op haar kamer moet zijn. De kamer is nu vrolijker geworden, het licht valt binnen door geel-witte gordijnen, alle houtwerk van de kastjes heeft nu de zelfde lichte berkenkleur, de quilt van mijn nichtje komt nu beter tot zijn recht, een tekening van mijn vader heeft een plaatsje ernaast gekregen. Mijn moeder lijkt de verandering niet echt te bemerken. Maar wij destemeer. En die vrolijkheid zal zeker afstralen op mijn moeder.

maandag, augustus 18, 2008

Nieuwe spullen

We gaan nieuwe spullen kopen voor mijn moeders kamer en hem wat anders inrichten. Mijn nichtje heeft al nieuwe gordijnen geleverd, ik heb ze nog niet gezien, maar ze schijnen heel vrolijk te zijn. Heeft dat nog wel zin, hoor ik mezelf denken. Ik hik er al een tijdje tegenaan. We hebben toch maar besloten om het te doen. Ook al zou het voor korte tijd zijn, mijn moeder mag best uitzicht hebben op iets nieuws en moois. En ze helpt de kwakkelende economie er ook nog een beetje mee. Da’s mooi meegenomen.

maandag, augustus 11, 2008

'Wat is het beste?'

Mijn moeder is - voor zo lang het duurt - weer vrij van open wondjes. De afgelopen vier weken lag ze veel in bed, en ze sliep en ze sliep maar, alsof ze weken niet had geslapen. Omdat ze in bed lag was de druk op de wondjes minder, en waarschijnlijk zijn ze daardoor sneller genezen. Maar het op bed liggen had ook een ander effect, als je haar zo zag liggen zou je haar nog geen kwartiertje geven. Het rare was dat ze in haar slaap of halfslaap nog steeds met smaak at en dronk. Nu de wondjes beter zijn, halen we haar weer uit bed en gaan we weer met haar naar buiten. Ze heeft al zelfs een paar regenbuien mogen meemaken. Het klinkt misschien raar maar na twee dagen weer uit bed vond ik haar er al beter uitzien. En dat zag ik vooral toen ze weer in bed lag. Net iets meer kleur op haar wangen, net iets minder ingevallen. ‘Wat is het beste?’, hoorde ik haar ineens in haar slaap zeggen.

maandag, augustus 04, 2008

Bapineuzumab

Weet u wat bapineuzumab is? Ik denk dat woorden zo voor je verschijnen als je dementeert. En dat je dan geen enkel idee hebt waar het over gaat. Maar ik ben niet dementerend. Ik las het woord in een artikel in de NRC van afgelopen weekend waar verslag werd gedaan van een groot congres in Chigago, georganiseerd door de Alzheimers’ Association, de Amerikaanse patiëntenorganisatie voor Alzheimer.
In Chigago kwamen bedrijven vertellen en vooral promoten wat ze allemaal hadden verzonnen om Alzheimer te bestrijden. Er wordt nijverig gezocht naar een middel om de neerslag van bèta-amyloïde te beïnvloeden. Die neerslag veroorzaakt plaques, eiwitopeenhopingen in de hersenen, die worden gezien als de ‘oorzaak van de achteruitgang van Alzheimerpatiënten’. Ik citeer hier letterlijk. Dus niet de oorzaak van de ziekte, maar de oorzaak van de achteruitgang. Goed, eerst werden proefdieren geïnjecteerd met bèta-amyloïde, dat werkte, ze maakten zelf antistoffen aan. Bij mensen werkte het niet, het leidde tot blijvende schade aan de hersenen. Een bedrijf heeft nu zelf die antistof gemaakt en die heet bapineuzumab. En dat doet ook niet wat het zou moeten doen.
Voorlopig werkt geen medicijn. Het enige waar we misschien blij om moeten zijn is dat de farmaceutische industrie nu meer interesse heeft voor het zoeken naar een middel dat wel helpt. Niet zo gek, want als zo’n medicijn te vinden is, kun je er goed rijk van worden. Tot die tijd is het enige wat we kunnen doen gezonder leven. Ik ben al opgehouden met roken, hoewel ik ook wel eens gelezen heb dat je daarmee juist dementie kunt voorkomen.

Bron: Hester van Sanen in de NRC van 2-8-2008