vrijdag, mei 29, 2015

Het verpleeghuisspel TUMULT

Sinds kort zie ik op mijn facebook berichten over een nieuw verpleeghuisspel: Tumult. Het idee achter dit spel is dat ‘het hart terugkomt in de zorg’. En het moet de ‘mantelzorger en verzorgende nader tot elkaar brengen’. Wat een leuk idee, dacht ik, tot ik in de krant enkele uitspraken van de makers las.
Het draait allemaal om communicatie, menen zij. “Familie weet soms niet goed hoe het verder moet als bijvoorbeeld een partner wordt opgenomen in een verpleeghuis. ‘Ze zijn gewend om alles voor iemand te doen en dan gaat de zorg ineens over naar het woonzorgcentrum. Op zo’n moment kan er frictie ontstaan.’”
Voor de samenstelling van het spel interviewden de makers bewoners, familie en professionals. “We kwamen steeds dezelfde heikele punten tegen. Bijvoorbeeld: vader had altijd klassieke muziek op staan. En nu luistert hij naar André Rieu. Daar kan de familie niet goed tegen. Maar het is allemaal te verklaren: klassieke muziek is te complex voor mensen die dementeren.” Met het spel kunnen “dit soort ergernissen” worden uitgesproken. Andere voorbeelden die in het artikel worden genoemd: “’De zorg geeft mijn vader altijd een boterham, terwijl hij liever cruesli eet’, of ‘bewoners zitten vaak passief in de woonkamer en ik word daar verdrietig van.’”
Waarom griezel ik hiervan?
Eerst even over ‘us Andrejke’, die verdenk ik ervan dat hij in alle tehuizen voor ouderen in Nederland, en misschien ook ver daarbuiten, een stevig contract heeft afgesloten en dat er daarom geen andere muziek gedraaid mag worden. Wat natuurlijk een grapje is…
Mijn grootste bezwaar is de totale ontkenning van de deskundigheid die familie kan (en moet) inbrengen om de zorg voor hun geliefde op een hoger plan te brengen. Bovendien zouden de professionals zich wel wat bescheidener mogen opstellen. Want waarop zijn hun beweringen eigenlijk gestoeld? Klassieke muziek te complex voor mensen die dementeren? Boute bewering. Misschien toch eens kijken naar het groeiende onderzoek naar muziekervaring bij dementerenden. En waarom zou die meneer ineens boterhammen moeten eten? Weten ze niet dat kauwen (en dat moet je doen met cruesli) een zeer gezonde bezigheid is voor de hersenen? Eric Scherder weet daar alles van. En dan de laatste bewering, ach wat moet ik daarvan zeggen. Het riekt sterk naar de theorie van de drie R-en: Rust, Regelmaat en Reinheid. Ik dacht dat we dat station inmiddels gepasseerd waren.
GetOud heeft hele leuke ideeën, waar ik ook helemaal voor ben, zoals werken aan positieve beeldvorming van ouderen, verbinding leggen tussen jong en oud en nog veel meer. Misschien zouden ze ook iets kunnen doen aan een positieve beeldvorming van de familie en de naasten die graag een bijdrage leveren aan de zorg voor hun partner of ouders?

donderdag, mei 28, 2015

Intrigerend plaatje


Microscopy of mouse brain.
Red alzheimer plaque surrounded by green astrocytes.
Credit: Prof. Jens Pahnke

Het bijbehorende artikel vind je hier:

maandag, mei 18, 2015

Het plezier van onlogische conversaties

Ik vond laatst dit artikeltje, link naar artikel, waarin een dochter vertelt over de conversaties die zij had met andere bewoners als zij haar vader bezocht in het verpleeghuis. Ikzelf heb ook mooie herinneringen aan de gesprekken die ik soms voerde met medebewoners van mijn moeder. De meest fantastische verhalen kreeg ik te horen. Ik weet dat ik in het begin nog wel eens twijfelde aan het waarheidsgehalte, maar altijd bleek er iets in te zitten wat klopte. Alleen waren de tijden vaak door elkaar gehusseld. Elementen uit een ver verleden werden vermengd met de actualiteit. De sport was steeds om er iets van te bakken. Als dat lukte, had ik het gevoel dat de dingen even op hun plaats vielen. Voor mij een prettig gevoel, maar vaak ook voor mijn gesprekspartner. Het was ook leuk om achteraf van familieleden van die persoon te horen dat het klopte wat hun moeder zei. 'Oh ja, ze heeft voor haar huwelijk in een winkel gewerkt', vertelde dan een zoon. Een waardevol moment.

vrijdag, mei 15, 2015

'Leader of the Geriatric Pack' from 'Alzheimer's the Musical'

Soms is het voor de kinderen moeilijk te accepteren wat hun ouders doen op latere leeftijd. Tja...

"Spoon"

Onlangs vond ik dit filmpje op internet. Wat ik er zo mooi aan vind, is dat het subtiel laat zien waarom het zo belangrijk is dat kinderen betrokken blijven bij de zorg voor hun ouders. Zij weten nog hoe hun ouders hen verzorgden. Wat ik ook mooi vind, is dat de dochter zo respectvol omgaat met haar vader. Daar slaagde ik zelf niet altijd in. Maar ja, het is ook een reclamefimpje, dus vast mooier dan de werkelijkheid.



Het filmpje is gemaakt door AARP, een grote Amerikaanse verzekeringsmaatschappij, onder andere in de zorgsector.

NB: Op twitter kreeg ik de reactie dat ouders niet altijd zo geduldig zijn met hun kinderen. Misschien is het wel zo dat jij, ooit kind, je dat juist niet herinnert wanneer jaren later de rollen zijn omgekeerd.

donderdag, mei 07, 2015

Interessant projecten

Gisteren werd ik gewezen op interessante intiatieven in Duitsland waar men voorop lijkt te lopen in de ontwikkeling van dementievriendelijke wijken en buurten.
Dementieproject in Duitsland, Arnsberg Dit is een van de voorbeelden, kinderen spelen circus samen met ouderen.

En van het een kwam het ander. Ik vond een Oostenrijks kunstproject, een van de bijdrages was deze vitrine, gemaakt van incontinentieluiers en slabbers.
De tekst luidt:
Ich kann nicht anders,
Aber ich gehöre auch dazu,
Denn auch ich habe eine seele.

gemaakt door Uta Belina Waeger