maandag, januari 29, 2007

Winterslaap

Mijn moeder houdt een winterslaap. Het afgelopen weekend leek ze elke gelegenheid aan te grijpen om naar verre oorden te vertrekken. In haar slaap had ze het heel druk want ze hield hele verhalen terwijl ze ongemakkelijk met haar hoofd schuin naar voren hing. Zelfs bij de kapster dutte ze in, terwijl we daar een paar uur zaten voor een nieuw permanentje. Alleen bij het wassen van het haar werd ze wakker, daarna sliep ze heel snel weer in.

Zou ze iets onder de leden hebben? Ze is wel net verkouden geweest en haar neus loopt nog een beetje. Of is het de tijd van het jaar? Mijn moeder leeft over het algemeen helemaal op bij de eerste lentezon en ze houdt van de zomer. Of is ze gewoon te warm gekleed en staat de verwarming van het verpleeghuis standaard op winterstand terwijl het buiten helemaal niet koud is? Of is het een stapje verder in haar reis naar gene zijde?

We laten haar lekker dutten... en wachten op de lente.

maandag, januari 22, 2007

Onthaasten

Iemand zei laatst dat een bezoekje aan mijn moeder eigenlijk een vorm van onthaasting was. Dat klopt. Vanaf het moment dat ik bij mijn moeder ben, volg ik haar ritme. ’s Ochtends even naar buiten, als het niet al te vies weer is. ’s Middags een kopje soep. Dan een middagdutje voor haar. En ’s avonds een hapje eten en wat tv kijken, in de wintermaanden. Ik ‘moet’ verder niks.

Soms ‘moet’ ik wel wat, iets kopen, of nog een klusje afmaken dat is blijven liggen. Laatst moest ik Stella Braam interviewen. Dat gaat allemaal wel, maar ideaal is het niet, want dan zit ik vol adrenaline naast mijn moeder. En dat gaat niet samen.

Ik hoef ook geen uitgebreide verhalen te houden over wat ik doe, waar ik mee bezig ben. Hoewel, dat doe ik wel, maar op een andere manier. Ik vertel haar verhaaltjes. Maar dat is anders. Gisteren ben ik teruggekomen van een weekje St. Petersburg. Ik zal haar daar zeker van vertellen. Ik heb muziek gekocht, van die melancholische Russische muziek. Die zal ik haar laten horen. Ben benieuwd hoe ze reageert.

maandag, januari 15, 2007

Enquête

Vorige week heb ik weer een enquête binnengekregen van het verpleeghuis in samenwerking met de stichting Cliënt en Kwaliteit. Ik mag weer zeggen wat ik vind van de kwaliteit van het verpleeghuis. De vorige keer heb ik de enquête naar eer en geweten ingevuld, de goede en de zwakke punten. Vervolgens hoorde ik dat de resultaten van de totale enquête zeer positief waren. Daar herkende ik mij niet in. Wat zal ik deze keer doen? Ik moet denken aan een verzorgende op een conferentie vorig jaar die mij vroeg om enquêtes vooral eerlijk in te vullen en écht te zeggen wat er niet goed was. Dan voelde zij zich ook een beetje ondersteund in haar kritiek op de zorg. Zij had de indruk dat familie de enquête vaak te positief invulde en dat daardoor nooit iets veranderde. Misschien ga ik hem deze keer gewoon heel negatief invullen…

maandag, januari 08, 2007

Een kopje koffie extra

De relatie familie en verpleeghuis is een onderwerp dat ik heel erg interessant vind. Zo interessant dat ik een directeur van een verpleeghuis bij mij in de buurt gevraagd heb of ik daar eens een onderzoekje naar mag doen in haar verpleeghuis. Zij zag het wel zitten, maar we moesten ons plan ook voorleggen aan de cliëntenraad. Vlak voor kerst was het zover. We waren uitgenodigd om in het begin van de vergadering ons plan voor te leggen. Het was een hele leuke groep mensen die daar hun ouders en partners in het verpleeghuis vertegenwoordigden. En ze vonden ons plan ook interessant. Dus binnenkort gaan we aan de slag. Ik heb mijn buurvrouw gevraagd om mee te doen, die is consultant en weet beter hoe je zoiets aanpakt.
Tijdens de vergadering van de cliëntenraad vertelde ik dat de familie in het huis van mijn moeder geen koffie krijgt op de etage. Een oudere mevrouw had meteen een oplossing: dan vraag je toch nog een extra kopje koffie voor je moeder!

maandag, januari 01, 2007

Dementie-proof winkel

Een dementie-proof-winkel, dat lijkt me wel wat. Een winkel waar je spullen kunt kopen voor dementerenden. Nu zoek ik vaak tevergeefs in speelgoedwinkels, maar daar vind ik nooit iets.
Wat zou er in zo’n winkel moeten staan?
Ik stel me voor dat de winkel is ingedeeld in decennia: 1900-1910; 1910-1920; 1920-1930 etcetera. Voor elke tijdspanne kan ik zoeken welke muziek populair was, welk eten. Ik kan er geurtjes en crèmes kopen die bij een bepaalde tijd en sfeer horen. Ik zou voor mijn moeder kunnen zoeken naar kinderspeelgoed uit haar tijd, niet antiek natuurlijk want dat zal wel onbetaalbaar zijn, maar replica’s. Ik kan er babykleertjes kopen uit de tijd dat mijn moeder ons in de wieg had liggen.
Misschien liggen er ook recepten gerubriceerd naar verschillende periodes zodat ik mijn moeder kan verwennen met iets wat zij vroeger wellicht lekker vond.
Er hoeven niet allemaal ‘oude’ dingen te liggen. Je kunt er ook moderne producten krijgen die prettig zijn voor mijn moeder. Iets om in haar handen te houden zonder dat ze zich kan bezeren. Sieraden van zacht materiaal zodat ze haar nog resterende tanden er niet op kapot bijt. Of lampjes met verschillende kleuren waar ze naar kan kijken en die ze kan aanraken zonder zich te branden.
Een winkel voor herinneringen, vol producten van nu en uit het verleden. Niet kindvriendelijk, maar dementievriendelijk. Dat lijkt me mooi.