maandag, juni 30, 2008

Een deken met herinneringen



Daar hang-t-ie dan. De quilt die mijn nichtje heeft bedacht, waarvoor wij als familie op een zondagmiddag in april de verschillende stukjes hebben genaaid en die zij tot een geheel heeft gemaakt. Voor haar was het een project voor de kunstacademie. Een deken met herinneringen, oude foto’s uit de fotoboeken van mijn ouders. Een week geleden heeft ze de deken bij mijn moeder opgehangen. We hebben mijn moeder er voor gezet, ze keek ernaar, voelde aan de stof. Of ze er iets van herkende? Ik denk het niet, ik zou het niet weten. Maar misschien is dat ook niet het belangrijkste van zo’n deken. Belangrijker is dat er iets hangt, waar mijn moeder deel van uitmaakt. Het is haar geschiedenis, haar kinderen, haar familie en haar schoonfamilie. En het zegt iets over haar aanwezigheid in ons hoofd. Er hangt daar een kleed waar een hoop mensen aan gewerkt hebben die haar allemaal kennen en om haar geven. Ze is niet weggestopt in de vergetelheid, maar ze is bij ons en wij zijn bij haar.

maandag, juni 23, 2008

Het jaarlijkse uitje

Voor het eerst het jaarlijkse uitje meegemaakt. We waren met ongeveer vijftig rolstoelers, elk met haar of zijn persoonlijke begeleider, en met een dotje clowns en een accordeoniste, en we maakten een korte ronde door het park waarna we in het park een bakje aardbeien met slagroom en een wafel kregen, aangevuld met een kartonnetje fris, koffie of thee. De afsluiting bestond uit een diner in het restaurant met frites en zuurvlees, de plaatselijke specialiteit. Mijn moeder heeft het diner niet meer gehaald, ze was de hele dag al wakker en dat was iets te veel voor haar. Ik weet ook niet of ze het leuk vond, ze reageerde niet zo veel. De aardbeien smaakten haar in elk geval goed. En zelf denk ik niet dat ze mij een groot plezier zouden doen met zo’n uitje als ik dement was. Maar wat ik wel weet is dat die ene mevrouw van mijn moeders etage die altijd boos kijkt en bozige dingen roept, die vaak apart moet zitten met zo’n blad voor haar alsof ze nog weg wil lopen, dat die ene mevrouw ons zowaar een heel kleine glimlach gaf toen we vroegen of ze het leuk vond. Dat had ik in al die jaren nog nooit gezien.

maandag, juni 16, 2008

Een extra lampje aan

'Dementie minder dankzij extra licht', kopte de NRC vorige week. Een onderzoek heeft uitgewezen dat meer licht ervoor zorgt dat dementerende ouderen iets beter functioneren. Om tot deze fantastische uitkomst (!) te komen hebben de onderzoekers van het Nederlands Instituut voor Neurowetenschappen extra sterke tl-buizen opgehangen, die drie keer meer licht geven dan normaal. Volgens de NRC is dat altijd nog minder dan op een bewolkte dag buiten. Niet verrassend dat de uitkomsten zeer positief waren. Met meer licht word je minder depressief en gaat het geheugen ook wat minder achteruit. De onderzoeksleider Eus van Someren suggereerde dat meer licht hetzelfde werkt als medicijnen. Dat is mooi. Maar voordat we alle verpleeghuizen en verzorgingshuizen van extra tl-armaturen voorzien.... gewoon naar buiten gaan werkt ook heel goed, misschien zelfs beter.
Mijn moeder kon vanmorgen niet naar buiten. Beide liften waren in gebruik voor de aanvoer van nieuwe bedden.

PS: Ik kan het niet helpen maar ik moet bij dit onderwerp erg denken aan de pluimveehouderij. Scharrelkippen met vrije uitloop kunnen altijd naar buiten. Blijkbaar vinden we dat belangrijker voor kippen dan voor mensen.

maandag, juni 09, 2008

Een mantelzorgcompliment

Het heeft niet veel met mijn moeder te maken, want de zorgen die wij voor mijn moeder hebben vallen blijkbaar niet onder de categorie ‘mantelzorg’, maar het is zo apart en zo kneuterig en zo Nederlands, dat ik toch even de aandacht wil vragen voor het ‘mantelzorgcompliment’.
Sinds 2007 kunnen mensen die mantelzorg ontvangen een keer per jaar 250 euro geven aan hun mantelzorger. Dat heet een mantelzorgcompliment, een soort lintje maar dan in euro’s. Iedereen die geïndiceerde thuiszorg krijgt, en bij wie een mantelzorger over de vloer komt, krijgt een formulier waarmee hij dat kan aanvragen. Voor de ‘buitenstaander’: als iemand een indicatie voor zorg krijgt, dan wordt tegenwoordig ook gekeken of er niet familie of vrienden aanwezig zijn die kunnen helpen. Je krijgt in dat geval dus minder professionele zorg en de aantekening op de indicatie dat 'andere hulp' of 'mantelzorg' aanwezig is.
Nu blijkt dat veel te weinig mensen dit compliment hebben aangevraagd in 2007. Ongeveer 40.000 terwijl gerekend was op 200.000. Er was een budget van 65 miljoen voor gereserveerd, met een maximum van 5 miljoen aan uitvoeringskosten.
Omdat het zo weinig is aangevraagd mag je als mantelzorger nu ook zelf aanvragen!!!
Op de site van de SVB: “Bij het aanvraagformulier zit een toelichting om te helpen bij het invullen. U kunt het mantelzorgcompliment nu zelf aanvragen door het aanvraagformulier verder in te vullen, te ondertekenen en naar de SVB op te sturen.”
Bovendien mag je ook nog een ‘compliment’ uitdelen over 2007, de voorwaarden waaronder staan op de site van de Sociale Verzekeringsbank.
Meer informatie op de site van Mezzo.

maandag, juni 02, 2008

Een doekje tegen verdriet

Voor het eerst in al die jaren... Fantastisch. Een verzorgende met een stapel handdoekjes. Ze ontvouwt de handdoekjes, legt ze op de tafel en vraagt een dwalende en verdrietige mevrouw of ze alsjeblieft mee wil helpen de doekjes op te vouwen. ‘Maar ik moet zo naar mijn kinderen’, zegt de mevrouw, die in de korte tijd dat ze er is al de bijnaam ‘die mevrouw met die moeilijke naam’ heeft gekregen. ‘Dan breng ik u zodirect naar de kinderen’, antwoordt de verzorgende.
Dit in schrille tegenstelling tot een andere verzorgende die aan het poetsen is en begint te roepen, bijna schreeuwen, tegen een mevrouw die naar haar toe wil komen: ‘Nee, u mag hier niet lopen, ik ben aan het dweilen.’ Alsof ze een klein kind is. Misschien wilde die mevrouw wel helpen.