donderdag, december 13, 2012

Een vrolijk tussendoortje

donderdag, december 06, 2012

What’s in a name?

Bij het doorspitten van alle aantekeningen, dagrapportages en familieverslagen van de afgelopen tien jaar valt me op dat er veel verschillende benamingen zijn voor de huiskamer in het verpleeghuis, de ruimte waar de bewoners van mijn moeders etage bij elkaar zaten. De ergste vond ik wel de benaming ‘zaal’, soms zelfs ‘grote zaal’, terwijl er niet veel groots aan was aan die ruimte.
Ik probeerde zelf steeds consequent huiskamer te zeggen hoewel het weinig van een huiskamer had, tenminste wat ik vat onder het woord huiskamer. Misschien hoopte ik door het gebruik van een ander woord ook de inhoud te veranderen. Maar dat werkt natuurlijk niet.
De vraag is ook of het een huiskamer zou moeten zijn of kunnen zijn. Een huiskamer is iets persoonlijks en de aangewezen ruimte in het verpleeghuis heeft sowieso niets persoonlijks. De naam van de ruimte zou de kern van de inhoud moeten weergeven. Waar gaat het om in die ruimte? Er zitten dertien mensen, soms met bezoek, bijeen. Dertien mensen die elkaar niet kennen en vaak ook niet bij machte zijn elkaar te leren kennen door hun ziekte. Misschien zijn de benamingen uit het hotelwezen niet zo gek. Ook daar komen mensen bij elkaar niet kennen en die enige tijd iets gemeenschappelijks hebben, namelijk dat ze op dezelfde plek slapen en verzorgd worden. Dan zouden we de ruimte waar de tv staat de lounge moeten noemen en waar het ontbijt en diner wordt geserveerd de eetkamer.
Misschien zou je samen met familie, bewoners en verzorgers een naam moeten verzinnen. Een manier om met elkaar te bepalen wat je in die ruimte doet, wil doen, zou moeten doen...