Thuis of tehuis?

Als familie probeerden wij een thuis te maken in het verpleeghuis, in de eerste plaats voor haar maar zeker ook voor onszelf, een plek om ons thuis te voelen. Dat probeerden we bijvoorbeeld te realiseren in mijn moeders kamer. We wilden dat haar kamer ook echt van haar was en niet in de eerste plaats de ruimte waar de verzorgenden van het verpleeghuis hun werkzaamheden moesten verrichten.
De kamer van mijn moeder was niet zo groot maar bood genoeg mogelijkheden om het tot een thuis te maken. Er stond al een bed, een kledingkast en een eettafel. Uit haar oude huis namen we wat meubels mee, zoals een bureautje, een makkelijke stoel, een paar eettafelstoelen, een boekenkastje, een koperen bak met wol en breinaalden, een vrolijke kleedje voor op de vloer. Bovenaan de muur zaten rails waaraan we schilderijen en foto’s konden ophangen. Spijkers mochten we niet gebruiken. We vroegen om nog wat meer rails en we hingen ook een groot wandkleed op dat we zelf hadden gemaakt met op textiel geprinte foto’s van onze hele familie. Zo had mijn moeder ons steeds om haar heen, als een deken. Al met al kregen we haar kamer wel vol en gaf deze ook een gevoel van thuis.
We vroegen ook of we aan de buitenkant van het raam, aan de zijmuur, een vogelhuisje mochten ophangen. Mijn moeder hield van vogels en het leek ons leuk als ze in de lente af- en aanvliegende koolmeesje zou zien. Dat was niet mogelijk, kregen we te horen. Dat was de eerste tegenvaller. Niet lang daarna sneuvelde het vloerkleed. Om mijn moeder te verzorgen was een tillift nodig, een apparaat op wieltjes dat de rug van de verzorgenden spaart bij het tillen. En zo’n apparaat was lastig te hanteren met een kleedje op de grond. Dat hebben we toen maar weggehaald. Daarna kwamen er meer verzoeken die er allemaal op neer kwamen dat we de kamer van mijn moeder zo leeg mogelijk moesten maken opdat de verzorging er snel en efficiënt kon werken. We probeerden daarover te overleggen maar dat was niet mogelijk. We kregen te horen hoe de kamer eruit moest zien. Punt. Wij waren eigenwijs en weigerden de kamer te veranderen. Voor mijn moeder, maar zeker ook voor onszelf.