dinsdag, juli 26, 2011

Doekjes


Er liggen sinds een tijdje doekjes op de kamer van mijn moeder. Swash is de merknaam. Wassen zonder water. Ik heb al eens gehoord van deze nieuwe manier van ‘wassen’. Volgens de producent is het natuurlijk het beste middel op de markt, voor zover ik kan zien ook het enige middel met deze eigenschap. Altijd mooi als je een monopoliepositie hebt. Er zijn twee versies, gold en platinum. In het verpleeghuis van mijn moeder hebben ze voor de goldversie gekozen.
Laatst hoorde ik ‘off the record’ dat binnenkort iedereen met de swashes gewassen wordt. Voor mijn moeder, die toch al veel op bed ligt, lijkt mij dat een goed idee. Je voorkomt dat je water in het bed knoeit en misschien is het ook minder gedoe voor haar. ‘Bewezen positief effect op huidirritaties en smetplekken’, lees ik ergens. Dat lijkt me bij mijn moeder heel goed om uit te proberen.
Voor haar niet zo bedlegerige medebewoners, weet ik het niet. Het lijkt me ook erg prettig om onder de douche te kunnen, de sensatie van water over je heen. Lange tijd hebben wij mijn moeder elke week in bad gedaan. Dat vond ze lekker, het ontspande. Maar wij deden dat zelf, want daar had de verzorging geen tijd voor.
Met de swash lapjes is de verzorging sneller klaar. Wat gebeurt er met die bespaarde tijd?

vrijdag, juli 22, 2011

Overstuur

Tijdens mijn bezoek aan mijn moeder raakte een mevrouw helemaal overstuur. Ze woont er nog maar kort en je ziet bij haar wat ik ook bij mijn moeder zag toen haar dementie zich begon te uiten. En vreemd genoeg gebeurt dat altijd tegen de avond, alsof de hele dag wordt gezien als iets tijdelijks wat voorbij gaat, maar de avond, dan is het uur van de waarheid. De mevrouw bleef niet slapen, dat was heel duidelijk. Ze ging naar huis. Ze kwam haar kamer uitgelopen toen ik net op weg was naar de keuken om wat weg te brengen. Ze klampte me vast, zoende me op beide wangen, riep de heilige maagd Maria aan met de vraag wat ze toch verkeerd had gedaan en drukte me ook nog even een paar pillen in de hand. Die wilde ze al helemaal niet hebben. Ik probeerde haar de pillen terug te geven, ze keerde om, liep haar badkamer binnen. Ik hoorde de wc doorspoelen. Zo, die pillen waren weg. Maar zij was nog even hard in paniek. Ik probeerde haar een beetje af te leiden door over het bezoek van haar kleinzoon te beginnen. Ze keek me wat bozig aan. ‘Wat heeft dat er nu mee te maken!’. Oeps, niet zo dement als ik dacht.
Mijn moeder lag al te slapen in bed, dus ik stelde voor om wat te lopen. Ze stak haar arm in de mijne en we wandelden samen naar de woonkamer, waar ze ging zitten en waar ik een glaasje jus d’orange inschonk. Er kwam een andere mevrouw bij gerold, de rolstoelracende mevrouw noem ik haar altijd. Die maakte het er niet beter op. Zij onthulde een groot complot dat erop was gericht om hen allen voor de gek te houden. Ik haalde voor haar ook maar een glaasje jus.
Het meest treurige was dat er maar één verzorgende op de etage was, haar collega was plotseling ziek geworden en zij kende deze mevrouw niet en wist ook niet wat ze moest doen om haar in bed te brengen. Het was trouwens nog niet eens zeven uur. Ze ging een collega van een andere verdieping halen om haar te helpen.

maandag, juli 11, 2011

Thuiszorg voor ouderen


Dit is een illustratie bij een artikel over thuiszorg voor dementerende ouderen in de VS. Zoiets heb ik gelukkig nog nooit gezien bij mijn moeder. Wel dat de verzorgenden opgestapeld in het kantoortje aan het 'overdragen' zijn, terwijl de bewoners alleen zitten. Of dat de verzorgenden met elkaar aan de tafel zitten om koffie te drinken, en liever niet opstaan als er een van de bewoners wat vraagt. Of dat er helemaal geen verzorgenden zijn.
Jammer toch, verpleeghuiszorg zou zich ook heel anders kunnen profileren, namelijk dat ze dat levert wat je thuis niet hebt, deskundigheid van het personeel, continue controle op kwaliteit, aansluiten bij de state of the art zorg... Moeten ze natuurlijk wel voor dat goede personeel zorgen. Wellicht helpen de tips in het artikel?

Voor het bijbehorende artikel: Senior Living: Tips for hiring home-care workers for elderly parents

dinsdag, juli 05, 2011

Oud bruin

Een weekend dat ik bij mijn moeder was, zag ik een nieuwe mevrouw. Een grote statige mevrouw. Ik stelde mezelf voor aan haar en zij schudde mij de hand terug en zei ook haar naam. En die klopte, zag ik op haar rollator.
Rond etenstijd kwam zij aan de eettafel te zitten. In het midden, tussen de anderen die een stuk minder bij de tijd zijn. Ik stond er even naar te kijken. Ze leek wel de koningin van het gezelschap. Ze keek me aan en zei: ‘hier zou ik nu wel een pilsje bij lusten’. Ik kon haar helaas niet aan bier helpen. Even later zag ik haar man. Ik zag bij hem de tekenen van heel lang voor iemand zorgen, terwijl je zelf eigenlijk niet meer kan. Uw vrouw heeft geloof ik zin in een biertje, zei ik tegen hem. Hij glimlachte. ‘Ja, een oud bruin heeft ze graag.’