maandag, juni 23, 2008

Het jaarlijkse uitje

Voor het eerst het jaarlijkse uitje meegemaakt. We waren met ongeveer vijftig rolstoelers, elk met haar of zijn persoonlijke begeleider, en met een dotje clowns en een accordeoniste, en we maakten een korte ronde door het park waarna we in het park een bakje aardbeien met slagroom en een wafel kregen, aangevuld met een kartonnetje fris, koffie of thee. De afsluiting bestond uit een diner in het restaurant met frites en zuurvlees, de plaatselijke specialiteit. Mijn moeder heeft het diner niet meer gehaald, ze was de hele dag al wakker en dat was iets te veel voor haar. Ik weet ook niet of ze het leuk vond, ze reageerde niet zo veel. De aardbeien smaakten haar in elk geval goed. En zelf denk ik niet dat ze mij een groot plezier zouden doen met zo’n uitje als ik dement was. Maar wat ik wel weet is dat die ene mevrouw van mijn moeders etage die altijd boos kijkt en bozige dingen roept, die vaak apart moet zitten met zo’n blad voor haar alsof ze nog weg wil lopen, dat die ene mevrouw ons zowaar een heel kleine glimlach gaf toen we vroegen of ze het leuk vond. Dat had ik in al die jaren nog nooit gezien.