Onthaasten

Iemand zei laatst dat een bezoekje aan mijn moeder eigenlijk een vorm van onthaasting was. Dat klopt. Vanaf het moment dat ik bij mijn moeder ben, volg ik haar ritme. ’s Ochtends even naar buiten, als het niet al te vies weer is. ’s Middags een kopje soep. Dan een middagdutje voor haar. En ’s avonds een hapje eten en wat tv kijken, in de wintermaanden. Ik ‘moet’ verder niks.

Soms ‘moet’ ik wel wat, iets kopen, of nog een klusje afmaken dat is blijven liggen. Laatst moest ik Stella Braam interviewen. Dat gaat allemaal wel, maar ideaal is het niet, want dan zit ik vol adrenaline naast mijn moeder. En dat gaat niet samen.

Ik hoef ook geen uitgebreide verhalen te houden over wat ik doe, waar ik mee bezig ben. Hoewel, dat doe ik wel, maar op een andere manier. Ik vertel haar verhaaltjes. Maar dat is anders. Gisteren ben ik teruggekomen van een weekje St. Petersburg. Ik zal haar daar zeker van vertellen. Ik heb muziek gekocht, van die melancholische Russische muziek. Die zal ik haar laten horen. Ben benieuwd hoe ze reageert.