Het verpleeghuisspel TUMULT

Sinds kort zie ik op mijn facebook berichten over een nieuw verpleeghuisspel: Tumult. Het idee achter dit spel is dat ‘het hart terugkomt in de zorg’. En het moet de ‘mantelzorger en verzorgende nader tot elkaar brengen’. Wat een leuk idee, dacht ik, tot ik in de krant enkele uitspraken van de makers las.
Het draait allemaal om communicatie, menen zij. “Familie weet soms niet goed hoe het verder moet als bijvoorbeeld een partner wordt opgenomen in een verpleeghuis. ‘Ze zijn gewend om alles voor iemand te doen en dan gaat de zorg ineens over naar het woonzorgcentrum. Op zo’n moment kan er frictie ontstaan.’”
Voor de samenstelling van het spel interviewden de makers bewoners, familie en professionals. “We kwamen steeds dezelfde heikele punten tegen. Bijvoorbeeld: vader had altijd klassieke muziek op staan. En nu luistert hij naar André Rieu. Daar kan de familie niet goed tegen. Maar het is allemaal te verklaren: klassieke muziek is te complex voor mensen die dementeren.” Met het spel kunnen “dit soort ergernissen” worden uitgesproken. Andere voorbeelden die in het artikel worden genoemd: “’De zorg geeft mijn vader altijd een boterham, terwijl hij liever cruesli eet’, of ‘bewoners zitten vaak passief in de woonkamer en ik word daar verdrietig van.’”
Waarom griezel ik hiervan?
Eerst even over ‘us Andrejke’, die verdenk ik ervan dat hij in alle tehuizen voor ouderen in Nederland, en misschien ook ver daarbuiten, een stevig contract heeft afgesloten en dat er daarom geen andere muziek gedraaid mag worden. Wat natuurlijk een grapje is…
Mijn grootste bezwaar is de totale ontkenning van de deskundigheid die familie kan (en moet) inbrengen om de zorg voor hun geliefde op een hoger plan te brengen. Bovendien zouden de professionals zich wel wat bescheidener mogen opstellen. Want waarop zijn hun beweringen eigenlijk gestoeld? Klassieke muziek te complex voor mensen die dementeren? Boute bewering. Misschien toch eens kijken naar het groeiende onderzoek naar muziekervaring bij dementerenden. En waarom zou die meneer ineens boterhammen moeten eten? Weten ze niet dat kauwen (en dat moet je doen met cruesli) een zeer gezonde bezigheid is voor de hersenen? Eric Scherder weet daar alles van. En dan de laatste bewering, ach wat moet ik daarvan zeggen. Het riekt sterk naar de theorie van de drie R-en: Rust, Regelmaat en Reinheid. Ik dacht dat we dat station inmiddels gepasseerd waren.
GetOud heeft hele leuke ideeën, waar ik ook helemaal voor ben, zoals werken aan positieve beeldvorming van ouderen, verbinding leggen tussen jong en oud en nog veel meer. Misschien zouden ze ook iets kunnen doen aan een positieve beeldvorming van de familie en de naasten die graag een bijdrage leveren aan de zorg voor hun partner of ouders?