Het plezier van onlogische conversaties

Ik vond laatst dit artikeltje, link naar artikel, waarin een dochter vertelt over de conversaties die zij had met andere bewoners als zij haar vader bezocht in het verpleeghuis. Ikzelf heb ook mooie herinneringen aan de gesprekken die ik soms voerde met medebewoners van mijn moeder. De meest fantastische verhalen kreeg ik te horen. Ik weet dat ik in het begin nog wel eens twijfelde aan het waarheidsgehalte, maar altijd bleek er iets in te zitten wat klopte. Alleen waren de tijden vaak door elkaar gehusseld. Elementen uit een ver verleden werden vermengd met de actualiteit. De sport was steeds om er iets van te bakken. Als dat lukte, had ik het gevoel dat de dingen even op hun plaats vielen. Voor mij een prettig gevoel, maar vaak ook voor mijn gesprekspartner. Het was ook leuk om achteraf van familieleden van die persoon te horen dat het klopte wat hun moeder zei. 'Oh ja, ze heeft voor haar huwelijk in een winkel gewerkt', vertelde dan een zoon. Een waardevol moment.