Rust in alle stress

Er werkt een verzorgende in het verpleeghuis van mijn moeder waar ik echt bewondering voor heb. Hij blijft rustig, hoe druk het ook is. Afgelopen weekend was de tillift stuk. Omdat er geen technische dienst bereikbaar is in het weekend (!) moesten twee etages vanaf vrijdagavond met dezelfde lift werken. Dus moesten de mensen op de afdeling van mijn moeder wachten tot de lift van beneden beschikbaar was. Ik wilde mijn moeder in bed leggen voor haar middagslaapje. “Het duurt even voor de lift er is”, excuseerde hij zich. In de tussentijd hielp hij mensen die nog konden lopen. Hij was de enige verzorgende op de afdeling.
Toen de lift er was, dat duurde niet eens erg lang, hebben we samen mijn moeder in bed gelegd. De lift was een gedrocht, en dan was het niet eens zo'n oudje, maar een nieuwe uitvinding. Een lift met veel ijzerwerk, stangen en scherpe punten, waar je mensen gegarandeerd blauwe plekken mee bezorgt. Hij leverde zijn commentaar “ze luisteren niet naar ons als ze een nieuwe lift kopen” en nam de tijd voor zijn werk. Mijn moeder gaf hem een aai over zijn gezicht en hij hield haar hand nog even vast. Hij deed het allemaal alsof hij alle tijd van de wereld had, maar toen mijn moeder goed en wel in bed lag, verdween hij als een speer. Op naar de volgende klant. Knap hoor, als je zo rustig kunt blijven.