maandag, juli 10, 2006

Warm, warm, warm…

Gelukkig is er airco op de afdeling van mijn moeder, maar voor de eerste keer in vier jaar bespeur ik dan toch een lichte vlaag van urinelucht als ik de etage betreed. Ook in de doucheruimte waar we mijn moeder even lekker onder water zetten, hangt de penetrante lucht van pis. Ik probeer nog met een spuitbus wat verbetering te brengen, maar iets te enthousiast… We stikken er bijna in.
De douche wil maar niet op één temperatuur blijven. Soms is de straal koud, soms warm. Mijn moeder protesteert alleen als het te koud is. Ze houdt van warm.
Hoewel binnen de airco aan is, ga ik daarna toch met haar naar buiten. Onder een boom op het terras van het verpleeghuis. Heb ik ooit geleerd van iemand uit een warm land: je kunt beter onder een boom zitten dan onder een parasol. Mijn moeder geniet van het warme weer. Warme koffie, daar moet ik dan niet aan denken. Zij wel. Ze kikkert er helemaal van op.
We doen niet veel, de hele dag. Een beetje zitten, veel drinken, veel fruit…
’s Avonds help ik mijn moeder bij het naar bed gaan. Haar incontinentieluier is zwaar van de urine. Het lijkt wel of de lucht helemaal in haar lijf is getrokken. We smeren haar in met lekker geurende amandelolie. Is er een warm-weer-protocol? Vaker de ‘inco’ verwisselen? De zorg houdt toch zo van protocollen?