Hoofdinspecteur plast in luier

Het is toch wel fijn om te weten dat de Hoofdinspecteur Verpleging en chronische zorg van de Inspectie voor de Gezondheidszorg het incontinentiemateriaal heeft uitgetest. Ze heeft bij wijze van proef twee keer in dezelfde luier geplast. “Dat is niet fijn en dat is een understatement”. Dat zei ze op een bijeenkomst over indicatoren die de kwaliteit in de zorg moeten verbeteren.
Ze heeft meer lef als ik. Ik heb het nog nooit geprobeerd. Het lijkt me zonder te proberen al vreselijk.
Mijn moeder draagt sinds ze in een rolstoel zit, permanent incontinentiemateriaal. Dat is een beetje verhullend taalgebruik, want het is natuurlijk gewoon een luier. Is ze dan ook incontinent? Ze kan niet meer zelf naar de wc en ze kan niet luid en duidelijk vragen aan iemand om haar naar het toilet te brengen. Maar toch… we merken dat ze ’t vaak ophoudt. En dat ze wacht tot ze op de po-stoel zit. Een héél goede verstaander weet wanneer ze nodig moet, want dan begint ze op en neer te schuiven op de stoel of ze geeft een teken door onrustig met haar been omhoog en omlaag te gaan. Als er altijd iemand naast haar zou staan, zouden ze haar op die momenten meteen op een po-stoel kunnen zetten. Maar er staat niet altijd iemand naast haar. En dus moet ze het maar laten lopen.
Mijn moeder zal het vast erg eens zijn met de Hoofdinspecteur als zij in staat was dat te uiten.