maandag, mei 29, 2006

“Wil je moeder dat zélf of wil jíj dat graag?”

“Wil je moeder dat zélf of wil jíj dat graag?” Een tegenvraag die ik een keer kreeg toen ik probeerde te vertellen dat het mij aardig leek als de verzorgenden eens wat meer deden met mijn moeder. Ik ontplofte bijna, maar kon me nog net op tijd inhouden. Er zit een hoop verscholen achter zo’n vraag. Jij wilt dingen voor je moeder die je moeder helemaal niet (meer) wil. Want jij hebt problemen met de staat van zijn van je moeder. En wij, de verzorgenden, zijn de enigen die weten wat goed is voor je moeder.
Ontploffen is geen optie, dat geeft zo’n rotzooi en het wekt de indruk dat je een probleem hebt. Wat ik ook heb, maar op een heel ander niveau dan de verzorgende denkt.
Laat ik het eens anders zeggen.
Wie heeft toch bedacht dat mijn moeder het prettig vindt om elke nacht gemiddeld twaalf uur in bed te liggen. Van acht uur ’s avonds tot acht uur ’s morgens en vaak nog langer?
Wie heeft bedacht dat mijn moeder blij is dat het eten om klokslag twaalf uur en om klokslag vijf uur genuttigd moet worden?
Wie heeft bedacht dat mijn moeders geluksgevoel groeit tussen verzorgenden met hagelwitte uniformen alsof ze in een inrichting zit?
Wie denkt dat mijn moeder vrolijk wordt van een kamer waar de regels verhinderen dat je het gezellig maakt?
Ik vind het prima hoor als iemand in de gaten houdt dat mijn moeder een prettig leven heeft. Maar stop alsjeblieft met die tegenvraag. Ik vraag toch niet of ik met haar kan gaan bungee jumpen. Hoewel???