maandag, juni 19, 2006

Twee dagen onopgemerkt

Ik probeer me voor te stellen hoe iemand twee dagen onopgemerkt dood kan liggen in een verpleeghuis. Op de afdeling van mijn moeder kunnen de verzorgenden allemaal de kamers binnen met hun sleutel. Niemand kan zijn deur zo afsluiten dat er geen verzorgende binnen kan komen. Of hij moet een zware kast voor de deur schuiven en dat zie ik mijn moeder of haar medebewoners niet zo snel voor elkaar krijgen.
Bemoeizucht versus autonomie, zei iemand tegen me.
Die man wil graag alleen zitten, dus laat je hem toch alleen zitten.
Of gewoon vergeten…
De eerste dag zegt de ene verzorgende tegen de andere verzorgende: "Meneer Janssen heeft zich in zijn kamer opgesloten. Laat hem maar lekker zitten. Dat is net zo rustig voor de anderen..."
De tweede dag is een drukke dag. Het valt niemand op dat meneer Janssen zijn gezicht niet laat zien. Dat laat hij toch al niet zo vaak zien…
De derde dag zegt de andere verzorgende tegen de ene verzorgende: "Wat ruikt het hier raar, alsof er iemand al dagen..."
"Oeps", zegt de ene verzorgende, "meneer Janssen, helemaal vergeten..."