Gegriezel...

Door mijn weblog hoor ik af en toe verhalen uit andere verpleeghuizen die mij doen griezelen. Bijvoorbeeld van mijn buurvrouw die mensen met een verstandelijke beperking – zo heet dat tegenwoordig – begeleidt op een gewone werkplek. Haar cliënt zou helpen met koffie en thee schenken in een verpleeghuis.
De eerste dag bleek een daadkrachtige vrijwilligster de scepter te zwaaien. Mijn buurvrouw had veel energie gestoken in de sociale vaardigheden van haar cliënt: mensen met u aanspreken, vragen of ze thee of koffie willen, de koffie met melk en suiker enzovoorts. Dat bleek helemaal niet nodig, meende de vrijwilligster. Ze kiepte de melk bij de koffie en zei dat iedereen op de afdeling suiker en melk in de koffie had.
De tweede dag ontbraken er nog een paar bewoners. Mijn buurvrouw ging naar de afdeling om een mevrouw op te halen. Die mevrouw stonk vreselijk naar urine. Mijn buurvrouw weigerde haar mee te nemen. Eerst verschonen. Na veel gedoe stemde de verzorgende erin toe. Het was namelijk einde diensttijd voor haar. Eenmaal opgefrist liep mijn buurvrouw met de mevrouw weg, nageroepen door de verzorgende: "Niet te veel drinken hoor, mevrouw, anders is uw inco zo weer vol". Mijn buurvrouw heeft de werkplek maar afgezegd.