Zuchten

Eén van de vrouwen die mijn moeder pas sinds kort verzorgt en die haar niet van vroeger heeft gekend, vertelde dat het haar opviel dat mijn moeder veel zuchtte. Hoe minder we kunnen afleiden van mijn moeder, hoe meer die kleine dingen opvallen en hoe meer ik me realiseer dat ik zo weinig weet van mijn moeder. Zuchtte mijn moeder vroeger veel? In mijn herinnering niet. Ik geloof dat mijn vader meer van het zuchten was. Van dat soort zuchten waar je een beetje bang van kan zijn, snuiven zou ik eerder zeggen. Mijn moeder klaagde nooit. Ze was wel eens geïrriteerd. Ik kan me herinneren dat ik als kind eens de kriebelhoest had en dat ze me verordonneerde dat ik moest ophouden met hoesten. Ik was heel ongelukkig want ik wilde maar al te graag voor haar ophouden met hoesten, maar ik kon het niet. Het kriebelde, die hoest. Nu ik ongeveer zo oud ben als zij toen was, begrijp ik die irritatie wel. Ik zou dat soms ook graag zeggen als iemand in de trein de hele tijd zit te hoesten. Stop met hoesten! Maar echt klagen deed ze niet. Soms zoek ik in mijn familie naar haar eigenschappen. Wij zijn geen van allen van die zuchters, geloof ik. Maar we kunnen wel zo kijken dat anderen denken dat we heel wat te zuchten hebben. Ach ja, mijn moeder heeft in ieder geval heel wat te zuchten. Zondagmorgen waren ze vergeten haar schoenen aan te doen.