Koud sturen

Vorige week kwam ik terecht op een aardig symposium in Zwolle. Een van de sprekers daar was Ruard Ganzevoort, een theoloog aan de VU in Amsterdam, tevens lector op de hogeschool Windesheim. Hij stelde dat ouderen het belangrijk vinden dat de zorg uitgaat van hun behoeftes. Het gaat hen niet in de eerste plaats om de technische handeling. Waardigheid in de zorg, dat is belangrijk. Maar, stelde hij, de sturing in de zorg gaat juist op procedures en cijfertjes. Koude sturing, noemde hij dat. Het management wil via procedures en protocollen het handelen van de professional beïnvloeden. Het liefst evidence based, protocollen die wetenschappelijk bewezen zijn. Hij voelde meer voor een sturing via waarden. Het management moet proberen haar visie op zorg te delen met de professional op de werkvloer. Ervoor zorgen dat de professional ook op die manier gaat werken. En ook de professional meer vertrouwen, hem of haar zelf kwaliteitscriteria laten formuleren, maar dan wel samen met de ouderen. Mooi klinkt dat toch, ik heb het wel eens eerder gehoord. Dit keer kwam er een waarschuwing uit onverdachte hoek, een lid van de raad van toezicht van een verpleeghuis, tevens hoogleraar aan de VU en ook spreker op het congres, Martin Boekholdt. Haal de familie, de partners, de mantelzorgers erbij, zei hij. Laat hen een complementaire rol vervullen naast de professionals. Want als je alle ruimte aan de professional geeft 'gaat-ie technische kunstjes doen'.