'Er is niks te doen'

Soms ben ik blij dat de directeur niet al te vaak op de etage komt waar mijn moeder woont. Hij zou eens op ideeën kunnen komen. Zoals afgelopen zondagmorgen. Ik kwam mijn moeder halen om met haar te gaan ontbijten in het pension waar ik altijd logeer als ik bij mijn moeder ben. Mijn moeder was al uit bed maar een beetje 'mager' aangekleed dus ik nam haar mee naar haar kamer en deed haar oorbellen in en een kleurige sjaal om. En een beetje parfum. Waar ze wel vies bij keek toen ik het haar opdeed. Kom op moeder, dat is Chanel NR.5, daar mag u niet vies bij kijken.
Zo vertrokken we samen en passeerden de huiskamer, die uit twee delen bestaat, een soort tv kamer en een eetkeuken. De hele meute zat in het tv deel voor zich uit te kijken. In het keuken zat een eenzame verzorgende in een blaadje te bladeren. 'Ik ben al klaar', zei ze. 'Iedereen heeft ontbeten en er is verder niks te doen.' Ja, zo weet ik ook nog wel een paar uur weg te bezuinigen. In de lift naar beneden moest ik denken aan het 10-minuten plan dat Stella Braams ooit voorstelde. Als je als verzorgende tijd hebt, neem dan iemand even mee naar buiten voor een rondje wandelen. Naar buiten had niet gekund, want ze was de enige verzorgende op de afdeling. Of die anderen zaten ergens anders in een blaadje te bladeren. Maar goed, ze had wel met iemand een wandelingetje kunnen maken op de etage. Of er gewoon naast gaan zitten en een hand vasthouden. Zo help je als verzorgende zelf ook mee aan de verschraling van de zorg.