De angel van boosheid

Bij mij werkt het averechts. Mijn haren gaan recht overeind. Het filmpje op internet waarin Huub Buijssen, zijn nieuwe boek toelicht: 'Mijn moeder lag om 11 uur nóg in bed', omgaan met kritiek van familie: negen effectieve strategieën.
Ik citeer hem: "Er ligt een vast patroon ten grondslag aan conflicten. Een wetmatigheid zo simpel en voor de handliggend dat je het niet ziet. Als je het patroon kent, kun je de meeste conflicten voorkomen. (...) 'Waarom heb je me niet verteld dat mijn moeder gevallen is?' (...) Ook als je vindt dat kritiek onterecht is, moet je op zoek gaan naar iets van waarheid en de familie op een bepaald punt gelijk geven om de angel van boosheid uit de kritiek te halen en zo de familie te bedaren."
Wat is familie toch lastig! Hielden ze hun mond maar. Gisteren sprak ik een meisje dat als fysiotherapeute in een verpleeghuis had gewerkt, zij verwoordde die mening ook heel krachtig: Familie die klaagt... dat betekent een keer minder douchen voor een bewoner.
Is dit op te lossen? Anders dan dat de familie niks meer zegt, geen kritiek, geen klachten, vriendelijk blijven glimlachen? Zou dat helpen? Of moeten professionals eens naar hun eigen angel kijken? Uiteindelijk hebben professionals en familie elkaar nu en zeker in de toekomst hard nodig.