De beste tijd van mijn leven

'Ik heb hier de beste tijd van mijn leven.' De mevrouw die dat tegen mij zei woont niet bij mijn moeder maar in het 'gewone' bejaardenhuis. Ze zit in een rolstoel en je kunt haar altijd vinden bij de ingang van het huis. Ik keek blijkbaar zo verbaasd dat ze meteen ging uitleggen wat ze bedoelde. Ze had de man van haar leven ontmoet, hij was dan wel vrij snel overleden, maar ja die kans is groot in haar leeftijdscategorie. Haar fysieke plek is misschien nog een belangrijker argument. Met enthousiasme vertelde ze wat ze zoal ziet op een dag. Ze heeft het hele gedoe met de inmiddels voor altijd gesloten toegang meegemaakt en ziet nu hoe mensen staan te klungelen met hun pasje als het niet werkt en hoe lang mensen moeten wachten voor ze naar binnen kunnen. Ze ziet hoe de directeur af en toe zijn kamer uit komt met een stapeltje papier in zijn handen dat hij vervolgens bij iedereen in de brievenbussen stopt. En iedereen komt even bij haar buurten. Ze heeft niet zo lang geleden in het ziekenhuis gelegen en werd meteen gemist. Ik denk dat ze in heel haar leven nog nooit zo veel aandacht heeft gekregen. Goh, wat zou het mooi zijn als dat het imago van een bejaardenhuis/verpleeghuis was. Okay, het hoeft niet de beste tijd van je leven te zijn, maar dat je in ieder geval het gevoel hebt dat je gewaardeerd wordt, dat je er toe doet. Volgens mij kost dat niet zoveel geld!