Wakker worden!!!

Op zoek naar een verzorgende die mijn moeder in bed kan leggen, loop ik nietsvermoedend een kamer binnen van de enige mevrouw die nog langer in het verpleeghuis woont dan mijn moeder. Dat is schrikken. Ik had gehoord dat ze al maanden op bed ligt, totaal verstijft. Soms neem ik spekkoek voor haar mee, maar dat gaf ik dan aan een verzorgende. Zelf durfde ik er niet zo goed langs te gaan.
Haar kamer is heel erg kaal, met één oude eetkamerstoel, een schemerlampje, een paar schilderijtjes en verder alleen de mevrouw in haar bed. Wat was ze mager en wat keek ze droef.
De verzorgende die aan het werk was, stuurde me niet weg. Dat vond ik aardig van haar. Want je stapt wel ineens een heel intiem deel van iemands leven binnen: totaal hulpeloos op je sterfbed. Maar sterven zit er nog niet in, begreep ik. Ze eet nog goed.
Deze mevrouw wens ik helemaal het zorgzwaartepakket nummertje tien toe, met de meeste uren zorg. Ook al sterft ze niet binnen drie maanden, hoewel ik haar dat wel toewens. In die extra uren kan een snoezelspecialist haar kamer samen met haar kinderen op een andere manier inrichten, met geuren en kleuren. Kan iemand haar met bed en al elke dag – als het weer het toelaat – even lekker naar buiten brengen om wat frisse lucht in te ademen en wat vogeltjes te horen kwetteren. Als het regent krijgt ze een lekkere massage of komt een verzorgende naast haar zitten, haar hand vasthouden en samen luisteren naar muziek. En de kok maakt haar elke dag een lekkere Indische maaltijd die ze nog uit haar jeugd kent.
Wakker worden!!! Deze mevrouw is volgens het CIZ, Centrale Indicatie Zorg, in ZZP 5 ingedeeld, de laagste categorie zorgzwaarte voor verpleeghuiszorg, dus de minste uren. Want ze is niet (meer) lastig, dus heb je niet veel tijd nodig om haar te verzorgen. Schande!