'Dat doen wij al'

Afgelopen zaterdag had ik een feestje. Meer nog een reünie van mensen die ik soms meer dan 25 jaar niet meer had gezien. Persoonlijk ben ik nooit zo’n fan van reünies, je moet altijd zo vertellen wat je doet en dan krijg ik het gevoel dat je alleen van die succesverhalen mag vertellen. Dit keer heb ik het vaak over mijn moeder gehad, over het verpleeghuis en over de rol van familie daarin. Dat was leuk, want we worden allemaal ouder en we hebben er allemaal mee te maken. Het leukste was misschien wel de reactie van iemand die in de gehandicaptenzorg werkte en zelf een kind met syndroom van Down heeft. Ik vertelde haar dat ik een idee aan het ontwikkelen ben om familie een grotere rol te geven in het verpleeghuis, maar dan wel ook rekening houdend met de wensen en voorwaarden die de familie stelt, niet alleen als ‘helpende hand’ voorzover het de instelling uitkomt. Haar reactie: “Dat is toch prima, dat doen wij al. Ik weet zelf hoe het is.” Heerlijk. Mag dat ook in de verpleeghuiszorg?