Op de tast

Hoe minder mijn moeder kan vertellen hoe het met haar is, hoe belangrijker het is om erop te letten of zij iets prettig vindt of niet. Dat is geen geringe opgave. We hebben sinds kort een lijstje bij haar liggen met de vijf zintuigen: reuk, tast, gehoor, zicht en smaak. Ik heb nu een overzicht van een ongeveer een maand. Haar tastzin is opvallend. Ze pakt van alles vast. Stofjes wrijft ze tussen haar vingers, bijvoorbeeld haar broekspijpen, en ze grijpt onze handen vast. Soms gespannen en dan kan ze hard knijpen, soms ontspannen, dan aait ze onze handen. Ze vindt het lekker als we haar handen strelen, masseren of haar nagels vijlen levert een glimlach op. En als ze gespannen is, helpt het echt om haar handen te masseren, daar wordt ze rustiger van...

Ik moet ineens denken aan een man die ik zes jaar geleden in de trein tegenkwam. Hij had ook een oude moeder. Mijn moeder lag toen in het ziekenhuis met een gebroken heup en ik was treurig dat niemand tijd en aandacht voor haar had. Dat heeft ze zo nodig, zei ik. 'Ach', zei de man, 'dat heeft iedereen nodig. Of wist u dat nog niet?' Het spreekt zo voor zich.