maandag, juli 30, 2007

Over haar hoofd heen

Eigenlijk vind ik dat ik met mijn moeder moet praten als ik haar help. Zo babbel ik een eind weg als ik haar tanden poets, als ik haar klaar maak voor de nacht, als ik haar help met een kopje koffie drinken. Met z’n tweeën is dat niet moeilijk. Met z’n drieën wel.
Nu is het ook weer niet zo erg als we met z’n drieën op een terras zitten of ontbijten in het pension waar ik slaap als ik bij haar op bezoek ben. Ze amuseert zich dan wel met dat geklets om haar heen. Ze begint zelf ook een verhaal of zet een lied in.
Anders is het als ze naar bed gaat en aan haar wordt gesjord en getrokken. Dan voelt ze zich niet lekker. Ze is bang, grijpt alles wat los en vast zit. Als ik dan over haar hoofd heen met de ander praat, heb ik het idee dat ze zich niet prettig voelt. Ik probeer dus met haar te blijven praten, maar soms is dat wel moeilijk.