maandag, juni 11, 2007

Eindelijk iets positiefs

Laat ik ‘ns wat positiefs schrijven. Mijn moeder heeft haar eigen kamer in het verpleeghuis. Dat heeft voor mij een grote meerwaarde. Daardoor kan ik een eigen sfeer voor haar maken als ik bij haar ben. We kunnen er samen eten, samen televisie kijken. We kunnen aan elkaar zitten zonder dat andere mensen zich daarmee bemoeien.
Vindt mijn moeder dat prettig? Ze kan dat niet vertellen, maar uit haar gedrag maak ik op dat ze het in ieder geval niet vervelend vindt. En dat is het enige waar ik op af kan gaan.
Zijn er ook nadelen? Ik weet niet hoe ze het vindt om ’s nachts alleen te liggen. Daarvoor zou er iemand een paar nachten bij haar door moeten brengen of we zouden een webcam moeten plaatsen om te zien of ze angstig is als ze ’s nachts wakker wordt.
Heb ik dan niks te klagen? Vast wel. Mijn ideaal is dat je als bewoner en familie helemaal vrij bent de kamer in te richten zoals dat bij de persoon past. En dat niet één keer, maar regelmatig, afhankelijk van de behoefte van mijn moeder. Dan zou ik meer ruimte creëren door die foeilelijke klerenkast in de veel te grote badkamer te plaatsen. Die badkamer heeft geen enkel nut voor haar. Ik zou de muren behangen met zachte stoffen, ik zou er een stoel neerzetten waarin ze kan zitten als alternatief voor de rolstoel. Ik zou een mooi tapijt op de grond leggen. Ik zou er een beamer neerzetten die mooie figuren op het plafond maakt. En... nog veel meer. Maar dan heb je regels, regels, regels, van de arbo, van de brandweer, en van weet ik nog wie meer...