maandag, februari 19, 2007

Kauwen en dementie

Een vriendin vertelde onlangs dat ze bij een lezing was geweest in Groningen over de relatie kauwen en dementie. Even ‘googlen’… Ik vind een artikel over een onderzoek van Erik Scherder, hoogleraar klinische neuropsychologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en hoogleraar bewegingswetenschappen aan de Universiteit van Groningen. Zo’n man spreekt met gezag, zou ik zo denken.
Hij onderzoekt of bewegen bij dementie een gunstig cognitief effect heeft. In de literatuur heeft hij aanwijzingen gevonden dat beweging helpt.
Scherder is niet alleen een man met veel titels, hij kijkt ook rond. Zo bezoekt hij verpleeghuizen en constateert dat daar niet veel wordt bewogen. Hij ziet ook dat mensen vaak niet meer kunnen lopen, omdat ze in een rolstoel zitten. Daar heeft hij wat op gevonden. Handbewegingen kunnen de hersenen stimuleren, en ook bewegingen van het gezicht, met name kauwen. Kauwen stimuleert onder andere de hippocampus en dat is een deel van de hersenen, dat belangrijk is voor geheugenprocessen.
Ik zie mijn moeder voor me, en al haar medebewoners. ‘Geen prikkels’ is het motto van het verpleeghuis. Dat is niet goed voor die mensen. Geen regelmatige tandzorg. Trek die tanden er maar uit en geef de oudjes gemalen eten. Mijn eigen tandarts heeft al een keer gezegd dat gemalen eten slecht is voor de resterende tanden. Nu blijkt dat kauwen zelfs goed is voor de hersenen.
De informatie op internet is uit 2005. Zouden ze niet weten hoe internet werkt in het verpleeghuis van mijn moeder?