Een doordeweekse dag

Meestal ben ik alleen in het weekend bij mijn moeder, maar nu was ik er een doordeweekse dag. Op sinterklaas nog wel, tevens mijn moeders verjaardag. Ik stoom gelijk door naar haar etage en zie onderweg dat een van de twee liften kapot is. Er is een overstroming geweest of zoiets. Op de etage van mijn moeder gebeurt niet veel, zoals ook in het weekend. Er staat muziek op die niet echt bij de gemiddelde leeftijd past, valt me op. Even later gaat de dvd aan. Alweer André Rieu. Nou ja, de muziek past beter bij de mensen die ernaar moeten kijken.
Mijn moeder zit met haar plastic bekertje met koffie en haar bordje ontbijt. Ze mist een oorbel en heeft een beetje vreemde outfit aan.
We gaan naar beneden met de andere lift die lang op zich laat wachten. In de hal zit een groepje bewoners rond een lange tafel met een sjoelbak. Het enige geluid dat uit die hoek komt, is het schuiven van de sjoelstenen en de stem van de begeleidster. De mensen zelf zitten stil rond de sjoelbak. Soms wil iemand weg, maar die wordt dan weer met zachte hand terug op zijn stoel gezet. De begeleidster probeert het een beetje leuk te maken, maar veel sjoege geven de sjoelers niet. Mijn moeder zal wel niet in aanmerking komen voor deze activiteit. Ze heeft ooit meegedaan met ‘kienen’, een soort bingo, maar daarmee haalde ze de woede van een andere deelnemer op de hals door te lang naar de dobbelsteen in haar hand te kijken.
In het restaurant, een stukje verderop, zit aan de rechterkant bij het raam een groepje dames met veel enthousiasme te borduren en te breien. Die vinden het echt leuk, dat is te zien. Maar helaas, dat is niks voor mijn moeder.
In de linkerhoek van het restaurant speelt iemand piano, sinterklaasliedjes, omringd door voornamelijk rolstoelers. Hier zie ik ook niet veel enthousiasme. Ik zie mezelf al zitten op mijn 90^ste. Ik moet er niet aan denken. Alsof het kleine kinderen zijn.
Ik ga maar weer terug naar mijn moeder en drink met haar een kopje koffie uit een nieuwe automaat waarvoor je moet betalen. Echt lekker is de koffie niet, maar mijn moeder vermaakt zich wel. Ze bekijkt het leven op straat, vanachter het raam. Dat lijkt voor haar voldoende.