maandag, februari 12, 2007

‘Is de vrouw er?’

Er is weer een nieuwe meneer op de afdeling. Hij heeft een prachtige wandelstok met een koperen handgreep in de vorm van een vogelkop. Zo eentje had mijn moeder vroeger ook. Zaterdagavond was hij op zoek naar zijn vrouw. Hij belde overal aan, waaronder bij mijn moeder en mij.
‘Is de vrouw er?’
‘Nee meneer, die is niet hier.’
‘Maar waar is ze dan?’
‘Misschien is ze in de woonkamer.’
‘Waar is dat dan? Ik zie niemand.’
Ik keek met hem mee de gang in. Inderdaad, niemand te zien. Maar ik hoorde wel stemmen, dus er moesten mensen zitten bij de tv. Ik legde hem uit dat hij rechtdoor moest lopen tot het schilderijtje en dan rechtsaf en dat hij dan mensen zou zien. Ik kon niet met hem meelopen want ik zat net te eten met mijn moeder.
De volgende morgen was hij in ernstig gesprek met een van de verzorgenden over de kosten van zijn verblijf. Het kost allemaal niets, probeerde de verzorgende geruststellend. Hoe raar moet het toch zijn als je ineens in zo’n systeem van een verpleeghuis terechtkomt.