Fietsen...

"Dan komt er ineens helemaal niks meer, bijvoorbeeld…" en toen was het stil. En even later, schijnbaar vanuit het niets, vervolgde ze: "Fietsen". Fietsen, die uitdrukking gebruikte mijn moeder vroeger, in de betekenis van afwezigheid. "Die is fietsen" of "ga toch fietsen". Dit weekend was het gesprek met mijn moeder een ware zoektocht, want ze wilde me iets duidelijk maken, dat begreep ik aan haar gezichtsuitdrukking. En haar bedroefdheid.
Gelukkig was de bedroefdheid weer snel over. Ze had allemaal lekkere dingen voor haar neus staan. En dat slokte al haar aandacht op.
Ze deed een nieuwe poging toen ik haar ’s middags in bed stopte en haar een zoen gaf. "Ik ben net een kindje…"
En ’s avonds weet ik zeker dat ze een hele verhandeling in haar hoofd had over het nut van haar bestaan. Ik kreeg maar een klein doorkijkje: "Je hebt niks aan me…", zei ze.