Wat te doen bij angst?

Het is de laatste tijd erg onrustig op de etage van mijn moeder. Een mevrouw roept onophoudelijk met een benepen stem om een zuster en een andere mevrouw zegt steeds dat ze bang is. Het lijkt zelfs effect te hebben op mijn moeder. Dat is bijzonder, want over het algemeen beschouwt mijn moeder al het gedoe van de mensen om haar heen met een stoïcijnse blik. Alsof het leven niet gekker moet worden dan het nu al is.
Op een avond raakte een mevrouw helemaal in paniek doordat ze mensen naar zich zag kijken. Een oplettende verzorgende had het meteen door. De gordijnen stonden open en het was al donker buiten. In de weerspiegeling van het glas zag deze mevrouw allemaal vreemden zitten. We hebben snel al gordijnen gesloten.
De om een zuster roepende mevrouw is minder makkelijk te kalmeren. Soms helpt het als je met haar over haar zoon praat. Maar meestal is ze gewoon heel erg bedroefd. Ze vindt het vreselijk waar ze in terecht is gekomen. Niemand helpt haar als ze naar de wc wil, zegt ze.
Ik vroeg aan een verzorgende waar die onrust ineens vandaan kwam. Ze wist het niet. Ze gaf als mogelijke verklaring dat de roepende mevrouw vaak met haar rug naar de verzorgenden zit en in paniek raakt als ze niemand ziet en dan begint te roepen.
“En als je haar rolstoel nu omdraait? Zodat ze jullie wel kan zien?”
“Dan roept ze ook.”
Dat helpt dus niet veel.
Gisteren merkte ik wat wel hielp. Eén van de verzorgenden ging naast haar zitten en sprak met haar op zachte toon. Dat ging goed. Een angstig iemand help je door er rustig bij te gaan zitten.