Brrr..

Mijn bescheiden mailboxje wordt regelmatig gevuld met aankondigingen van diverse congressen uit de wondere wereld van de zorg. Onlangs schoof er weer eentje voorbij, ik had hem al bijna gewist, toen mij iets opviel aan de tekst.
Het was ‘hét verpleeghuiscongres’, het accent op hét kwam van de organisatoren. Een congres over ‘hoe je ondanks de hogere werkdruk de beste zorg kunt geven’.
In de aankondiging stond een rijtje opgesomd wat je allemaal na afloop zou kunnen. En een van de resultaten van een dagje congresseren was het volgende: “Je kunt betere palliatieve zorg bieden”.
Voor de goede verstaander: palliatieve zorg is zorg die niet is gericht op genezen maar onder andere op het voorkomen en verlichten van pijn. Dat is vaak zorg tegen het einde van het leven, als niets meer helpt, er niet meer is te behandelen.
Wat het bij mij opriep? Beste mensen, hoe raken we de hogere werkdruk kwijt? Jawel door beter betere palliatieve zorg.
Natuurlijk is het helemaal niet de opzet van de organisatoren om dit verband te leggen, maar ik moest wel even denken aan een uitspraak van Heleen Dupuis, ethica en Eerste Kamerlid van VVD. Heel vrij geparafraseerd: in tijden van crisis verschuiven de normen, ook die over leven en dood. Brrr…