Woordenwarboel

Wat een rare woorden gebruiken ze toch in de zorg. Ik had het hier al eens over schaduwcliënt. In de ogen van de zorgprofessionals zijn dat familieleden of naasten die mogelijkerwijs een potentiële patiënt of cliënt zouden kunnen worden. Laatst hoorde ik een nieuw woord in de gehandicaptenzorg. Mijn buurvrouw werkt in die sector. Zij keek er erg van op toen een cliënt van haar het over zijn schaduw had. Hij bedoelde zijn schaduwbegeleider. Zij is van het praktische en nam dus deze cliënt mee naar buiten waar de zon scheen. Ze wees op zijn schaduw en zei: dat is jouw schaduw. Het is een dappere poging van haar om de taal een beetje zuiver houden, maar echt lukken zal het niet.
Zelf moet ik erg denken aan de verschillende namen die aan het overleg tussen ons en het verpleeghuis werden gegeven. Een tijd lang heette het mdo, multidisciplinair overleg. Toen ik een keer vroeg wat er zo ‘multi’ aan was, meestal zat er alleen een verpleeghuisarts en een verzorgende, kreeg ik geen antwoord. Later was er een ander woord in gebruik: ‘cliëntgesprek’, en weer later ‘familiegesprek’. We kregen ook eens een brief van de directeur, dat was nog over het mdo, dat het belangrijk was dat we daarbij waren. Heel belangrijk.
Wat mij achteraf vooral opvalt is dat er weinig sprake was van overleg of gesprek. Of het nu multidisciplinair, cliënt of familie heette. Want voor mij is de betekenis van het woord ‘gesprek’ of ‘overleg’, toch wel erg helder.