dinsdag, april 02, 2013

Onzichtbare draden

Het grootste gelijk van de wereld had ik. Dat wist ik zeker. Ik wilde het medische dossier van mijn moeder, voor wie ik de contactpersoon was, inzien. Zij was daar zelf niet meer toe in staat met haar dementerende geest. Er stelde zich echter een verzorgende op tussen mij en het verpleegstershok waar zich het dossier bevond. Ik kreeg geen toegang.
Hoewel ik een paar weken later erin slaagde weer inzage te krijgen, heb ik me altijd wel afgevraagd wat zich toen afspeelde tussen mij en die verzorgende. Want dat soort akkefietjes maken de verhoudingen er niet beter op.
Het eerste wat me door het hoofd schoot toen ik daar stond was: ‘daar heb ik recht op’, het ultieme argument. Niet voor deze verzorgende. Zij had geen boodschap aan de kwestie ‘recht of geen recht op..’. Zij had, zo verzekerde ze mij, opdracht gekregen mij geen toegang te geven tot het dossier en ze hield zich staande.
Als we niet zien hoe aan onze wensen kan worden vervuld, grijpen we naar ongrijpbare externe krachten. Wat zou er zijn gebeurd als we beiden, de verzorgende en ik, daar ter plekke die onzichtbare draden hadden doorgesneden?