Heel leuk, maar…

Een vriendin wees me op een initiatief in haar geboortestad. Een Geheugenkoor. Bijna twee jaar geleden begonnen op initiatief van een dirigent en een docent muziek en met twee koren. Gezamenlijk gaan ze naar verzorgingshuizen en - naar ik aanneem verpleeghuizen - om te zingen met dementerenden ouderen. Het loopt zo goed dat ze dit jaar een tweede dirigent erbij hebben genomen.
Maar…
Oh oh oh, waarom kan ik niet gewoon ‘ns enthousiast LEUK roepen. Het is ook leuk, tuurlijk.
Maar…
Het project is opgezet naar voorbeeld van de BBC documentaire ‘Qué sera, sera’. Daar was het idee van zingen met elkaar juist ontstaan om familieleden een vorm van contact te bieden die ze lang niet meer hebben gehad. Naast natuurlijk de ouderen zelf plezier bieden. Dat is prettig voor die familieleden, en voor die ouderen, en daarmee ook voor het verbinding maken van familieleden met hun ouders, oma of opa. En als je dan even nadenkt… soms word ik er zo ongeduldig van … levert dat ook winst op voor de verzorging. Winst omdat familie het misschien leuk gaat vinden om te komen, misschien helpt bij de verzorging van familielid, of op een andere manier een bijdrage levert, wat de verzorging weer meer tijd voor anderen… et cetera...
Het Geheugenkoor is daar niet in geslaagd. "… omdat veel mensen overdag geen tijd hebben. In plaats daarvan zijn er vrijwilligers aangetrokken die meezingen en die de dirigent helpen de groep erbij te betrekken, ‘want de aandacht is snel weg’."
Ik vraag me altijd af hoe het toch kan dat het niet lukt om familie of vrienden daarbij te betrekken. Natuurlijk is een eerste vereiste dat je vrij hebt. Maar ik weet ook dat veel mensen best tijd hebben, ze werken minder of zijn al gepensioneerd. En als ze dat niet zijn, moeten ze samen met de vakbond toch eens een ‘verwen-je-ouder-dag’-regeling in de CAO opnemen. Misschien kan de verzorgings- en verpleeghuissector daar als eerste mee beginnen?
Maar volgens mij zit het niet in de tijd. In een nieuwsbericht over het koor staat ‘omdat veel mensen overdag geen tijd hebben…’ Waar zijn dan die mensen die wél tijd hebben? En hoe flexibel is het Geheugenkoor zelf? Ik mag natuurlijk niet heel erg marktdenken, maar orkest dat om 10 uur 's morgens een optreden organiseert en dan klaagt dat er geen toehoorders zijn? Of een restaurant dat het diner serveert om 8 uur ’s morgens en verbaasd is dat er geen klanten zijn?
Misschien moeten ze om te beginnen eens de familie uitnodigen die wel kan. En dan eens informeren wanneer er een moment te vinden is dat ook andere familie zou kunnen. Investeren… in familie.