Betrokkenheid of betutteling

Dat je als familie zeer betrokken bent bij het lot van je familielid in het verpleeghuis is normaal. En dat kan ook te ver gaan. Datzelfde kan ook voor de verzorging gelden. Zo was ik met de kerst met mijn moeder op stap geweest. Dat ‘op stap’ was maar relatief. We zaten hooguit vijf minuten van het verpleeghuis vandaan aan een prachtige kerstdis, met allemaal lekkere hapjes en veel kaarslicht. Een maand later las ik over die avond in het dossier: “Mevr. is vanaf ongeveer 18u weg met dochter, is nu na 22u nog niet terug, kwam om 22.15u terug. Mevr. morgen misschien beter op bed laten om te rusten.” Daar ben je nu 95 jaar voor geworden, was mijn eerste gedachte toen ik dit las. Maar in tweede instantie bedacht ik me dat dit nu een voorbeeld is van een betrokken verzorgende. Een beetje te echter, te betuttelend. Dit zou nu een mooi moment zijn geweest om met elkaar te praten over wat wij gezamenlijk vinden wat goed is voor onze moeder.
De volgende morgen zat mijn moeder weer fit en wel in haar rolstoel.