maandag, februari 28, 2011

Is dat wel een verzorgende?

Zaterdagmorgen kwam ik de etage van mijn moeder oplopen en vond mijn moeder in de woonkamer met een notitieblokvelletje voor haar neus met haar naam erop. Nadat ik mijn moeder had gezoend keek ik eens om me heen en zag dat iedereen zo’n papiertje voor zich had liggen, met haar eigen naam. Behalve één mevrouw, maar die was waarschijnlijk haar papiertje al kwijt. Toen ik daar wat over zei, ontstond er enige onrust onder de andere dames. ‘Maar’, constateerde een van hen die niet zo dement is als de afdeling heet, ‘de naam staat ook op de rolstoel’.
De aanstichter van dit alles was een uitzendkracht die mij vertelde dat hij de mensen niet kende en daarom maar de briefjes had neergelegd. Ik vond het wel een goed idee, zo weten de mensen zelf ook weer even wie ze zijn. En het is in ieder geval beter dan wat ik eerder eens meemaakte met een uitzendkracht. Toen vond ik een papiertje op de grond waarop alle namen van de mensen stonden met daarachter hun medicijngebruik. Dat was uit haar zak gevallen.
Ik geloof dat er steeds vaker uitzendkrachten zijn, in ieder geval in het weekend. Zo kregen we een keer op maandag te horen dat mijn moeder maar in bed moest blijven want ze was het hele weekend op geweest. Mijn oudste broer was er echter zeker van dat hij mijn moeder op zaterdag in ieder geval in bed aantrof. Was blijkbaar een andere uitzendkracht.
Gistermiddag kwam ik met mijn moeder de etage binnenrollen en keek met een half oog de huiskamer in of er iemand was die mij zou kunnen helpen mijn moeder voor haar middagdutje in bed te leggen. Ik zag iemand zitten, een wat oudere man, met een wit jasje en druk in gesprek met de aanwezige dames. Ik twijfelde, was dat een verzorgende? Gelukkig zag ik een mij bekende verzorgende in de badkamer bezig en haar vroeg ik of ze me wilde helpen. Even later kwam tot mijn grote verbazing de man binnenlopen. Hij was een vuttende verpleegkundige, zestig jaar jong, die geen zin had om thuis te blijven zitten. We hebben samen mijn moeder in bed gelegd. Toen we samen de gang doorliepen was hij heel behulpzaam bij een van mijn moeders medebewoners die zich een beetje te vroeg wilde uitkleden. Wat ben ik zelf eigenlijk al ver heen, dacht ik later. Als ik iemand zie zitten tussen de bewoners, met aandacht voor de bewoners, twijfel ik of dat wel een verzorgende is.