maandag, februari 14, 2011

Over eten

Er waren mensen die mij vroegen of ik ziek was, naar aanleiding van de foto die ik vorige week in de blog plaatste: de foto van het bord eten van mijn moeder. Bij mij riep het ook die associatie op. Maar mijn moeder at er goed van, wil ik er nog maar even bij zeggen.
Dat brengt mij (alweer) op de vraag of het zin heeft om me druk te maken over het bord eten dat mijn moeder krijgt voorgeschoteld. Ik weet dat er mensen zijn die zeer verdienstelijk proberen de mening van de dementerende naar voren te brengen, dat begon in de Nederlandse literatuur - voor zover ik weet - al bij Bernleff, of eigenlijk al eerder in De grote zaal van Jacoba van Velde, afgelopen jaar het geschenk in de Nederland Leest-campagne. Stella Braam heeft het zelfs tot actiepunt gemaakt in het boek over haar vader. Het probleem is dat mijn moeder niet meer zo veel naar voren brengt. Al heel lang niet meer. Misschien had ze - toen ze dat nog wel kon - het bord weggeschoven omdat ze het er niet lekker uit vond zien. Hoewel… ze is zo opgevoed dat ze waarschijnlijk met een glimlach het zou opeten. En… als je niet op uiterlijkheid afgaat, aan de smaak was blijkbaar niets verkeerd.
En toch maak ik me er druk over. Voor mijn moeder omdat iemand haar dat eten geeft, en die persoon moet toch ook een beetje het idee hebben dat het eten lekker is. Waarom? Omdat mijn moeder nog steeds gevoelig is voor sfeer. Ze heeft mij weliswaar geprobeerd op te voeden om ook met een glimlach het eten eventueel aan haar te geven, maar dat aspect van haar opvoeding is niet zo geslaagd.
En ook voor de andere mensen - die geen tanden hebben - op de etage van mijn moeder. Mensen die wat meer bij de tijd zijn en die soms heel duidelijk laten merken dat ze iets niet lekker vinden. Dan eten ze niet. En gewichtsverlies is een van de risico’s voor oudere mensen in verpleeghuizen.

Hieronder een foto van een risotto met quinoa, zalm en boerenkool. Gerechten met quinoa kunnen er ook makkelijk uitzien als het resultaat van een avondje stappen. Ik moet toegeven, het is niet makkelijk om het er zo uit te laten zien, maar het kan wel.