maandag, april 23, 2007

'n Dikke voet

Mijn moeder heeft een dikke blauwe voet. Waarschijnlijk heeft ze met haar voet klem gezeten in het bedrek. De voet wil ook maar niet dunner worden. Toen ik met Pasen bij mij moeder was , vroeg ik op zaterdagavond of het niet beter was om de arts ernaar te laten kijken. Haar voet was al een week dik. De verzorgenden spraken elkaar moed in om de volgende dag de verpleeghuisarts te bellen. “Wij werken toch ook met Pasen!”, zei de een. “En hij heeft weekenddienst”, zei de ander. ’s Avonds hebben wij mijn moeder op haar zij gelegd met een kussen tussen de voeten zodat haar dikke voet wat hoger lag.
Zondagmorgen belde de EVV-er de arts. Hij zou komen. De EVV-er wilde eigenlijk dat ik met mijn moeder ‘in huis’ bleef, maar er stond een heerlijk ontbijt op ons te wachten in het pension. We spraken af dat ze me zou bellen als de dokter eraan kwam. Ik stelde haar nog voor om de dokter te verleiden voor een kopje koffie bij mij in het pension, maar dat durfde ze niet.
Zij belde, ik racete met mijn moeder terug naar het verpleeghuis. De arts wist ook niets anders te adviseren dan de voet omhoog. En wat de koffie betreft… we hadden het best kunnen proberen, hij was altijd omkoopbaar.