Intimiteit en seksualiteit in de ouderenzorg

Een aantal professionals uit de ouderenzorg pleit in een manifest voor meer ruimte voor intimiteit en seksualiteit. Mooi gegeven, vind ik. In de media werd het al snel verengd tot seksualiteit alleen en de gesprekken die de journalist in EenVandaag probeerde te voeren met ouderen leverden niet veel meer op dan dat de meeste mensen daar geen behoefte aan hadden. ’t Is wel mooi geweest’, zei een oudere meneer vanachter de rollator. En een mevrouw moest er niet aan denken dat ‘ze aan haar zaten’.

In het verpleeghuis van mijn moeder heb ik zelf een mevrouw gezien en gesproken, zelf niet dementerend, die altijd op zoek was naar een relatie. En die er ook in slaagde bij haar passende mannen te vinden. Een was zelf dementerend, de ander had een dementerende vrouw. Ze zorgden zo samen een beetje voor de vrouw.

Ik weet natuurlijk niet hoe intiem ze met elkaar waren, dat wil ik ook niet weten, dat is hun zaak. Ik zag haar wel eens hand in hand zitten.

Bij mijn moeder heb ik nooit behoefte aan seksualiteit gezien, maar dat vind ik niet vreemd. Dat was niet echt een onderwerp voor haar generatie. Er was heel in het begin wel een keer een verzorgende die een opmerking maakte dat mijn moeder iets van seksuele behoeftes liet zien. Dat vond ik toen zo’n rare opmerking dat ik er niet verder op ingegaan ben, en die verzorgende verdween ook snel van de afdeling. Als ik het over had mogen doen, dan had ik best met die verzorgende daarover willen praten. Hoe vreemd het ook is om over zoiets aangaande je moeder te moeten praten. Maar goed, zo ver is het niet gekomen. Ik heb al die jaren wel geprobeerd iets van intimiteit te bieden, door haar te knuffelen, te zoenen en haar handen te strelen. Wat mij betreft had er een tweepersoonsbed mogen zijn, zodat ik lekker tegen mijn moeder aan had kunnen liggen toen ze zelf niet meer uit bed kon komen. Een twijfelaar had ook gemogen.

Het item op EenVandaag kaartte ook nog even de privacy aan. Dan kom je bij die man binnen en dan is hij net bezig… Het kan er bij mij toch nog steeds niet in dat mensen niet eerst kloppen voor ze binnenkomen. Bij mijn moeder deden ze dat meestal wel als ik er was, maar ik weet niet of ze dat ook deden als mijn moeder alleen was. Privacy lijkt mij een veel belangrijker onderwerp, en dan kunnen mensen daarbinnen zelf bedenken wat ze doen of niet. Want ik zie dat ze de zorgprofessionals al weer willen gaan opleiden om het onderwerp ter sprake te laten komen. Daar moet ik ook weer niet aan denken.

Hier is de uitzending terug te zien.