Dit klinkt goed!

Vorige week was ik op een tweedaags congres in Amsterdam, heel interessante dingen gehoord, maar ik werd wel weer droevig van de manier waarop tegen familie wordt aangekeken. Het was overigens een prachtig congres, de Dementie Verhalenbank van Anne-Mei The werd gepresenteerd, waarover ik later een blog zal schrijven. Het congres leverde me in eerste instantie vooral de griep op, maar daar herstel ik wel van.
Het congres had als thema wat de wetenschap kan betekenen voor nieuwe en andere zorg. Na een van de toespraken stelde een bestuurder uit de zaal een vraag die meer leek op een klacht. Namelijk hoe ze lastige familie uit de buurt kon houden. Het zat haar hoog. Hoopte ze dat de Wetenschap daar een Oplossing voor zou hebben?
Later sprak ik de Zweedse onderzoekster die was uitgenodigd om over de situatie in haar land te spreken. Ik vroeg haar hoe de samenwerking tussen familie en professionals in Zweden verliep. Ik was nog niet uitgesproken of ik kreeg een heel verhaal van familie die in de weg liep, die zich niet bezighield met hun in het tehuis wonende familielid maar vooral met de professionals. Familie die niet wist om te gaan met de dementie van hun familielid. HELLUP, dacht ik. Daarom werd ik heel blij van zo'n artikel in de krant. Familie loopt niet altijd in de weg. Het kan wel! en gewoon in Rijssen.