Amour

Vlak voor kerst ben ik naar Amour geweest, de nieuwe film van Michael Haneke. Een film over twee oude mensen en over liefde en zorg voor elkaar. Ik vond het een prachtige film. Hoewel het niet zo veel met dementie te maken heeft, zette het me wel aan denken over hoe je als patiënt en echtgenoot van de patiënt de mogelijkheid hebt om de kwaliteit van de zorg en van het leven te bewaken. En waarom je die wilt bewaken en tegen wie.
Ten eerste het waarom. De vrouw wordt ziek, ze krijgt een beroerte. En ze wil niet meer gezien worden door vrienden omdat ze haar leven niets meer waard vindt. Eigenlijk wil ze vanaf het begin ook niet meer leven, maar haar man zorgt met alle liefde voor haar. En dat accepteert ze na enige tijd. Hij mag voor haar zorgen.
Het is ontroerend om te zien hoe hij zich van zijn taak kwijt. Een lieve en zorgzame man die haar ook niet kwijt wil.
Er ontstaat een kwetsbare maar houdbare situatie, vanuit deze twee oude mensen gezien. De buren helpen met de boodschappen en het schoonhouden van het huis. Er is ook een dochter maar die woont ver weg en komt niet vaak langs. Maar als ze langskomt is zij het eerste gevaar waartegen het echtpaar zich moet beschermen. De dochter heeft namelijk een mening. Dat het zo niet langer kan. Dat moeder in een tehuis moet.
Het is ook grappig om te zien hoe haar vader haar negeert. Hij pakt het slim aan. Er wordt een verpleegster ingehuurd om zijn vrouw en hem te helpen. De dochter is weer even tevreden. De eerste vrouw lijkt te passen in de kwetsbare situatie, de tweede niet. Dat wordt zo erg dat hij besluit haar te ontslaan. Oef. Dat komt hard aan. Nog nooit heeft ze klachten gehad over haar werk. En als hij haar het achterstallige loon geeft, bijt ze hem toe dat hij een zielige oude man is.
De man houdt voor zijn dochter geheim dat er nu niemand meer is om zijn vrouw en hem te helpen. Einde van de film is weliswaar treurig maar ook mooi. Het laat zien hoe moeilijk het is als iemand zo vreselijk ziek is. Hoe je daarmee omgaat. De man kiest voor een rigoureuze oplossing. En ik begreep hem. Het was uit liefde.