Het is volbracht

De laatste keer dat ik bij mijn moeder was, had ik het gevoel dat het niet goed ging met haar. Ze at en dronk nauwelijks. De dagen die daarop volgden werd het niet beter. Donderdag de 14de september is ze heel rustig en vreedzaam ingeslapen. Het was voor haar een opluchting dat ze eindelijk mocht sterven en voor ons een opluchting dat we haar niet nog meer hoefden te zien lijden.

Afgelopen vrijdag hebben we haar begraven, eerst een klassieke mis met Gregoriaans gezang, precies wat zij mooi had gevonden. Daarna naar het kerkhof om haar kist bij mijn vader te leggen. En als afsluiting een koffietafel, zij was de laatste van haar generatie. Een mooi afscheid.

Wat nu met deze blog? Ik hou hem nog even aan. De komende maanden kan ik voluit werken aan een boek met daarin mijn ervaringen als familie met participatie in de verpleeghuiszorg. Het laatste hoofdstuk kan nu worden geschreven.

Ik zal via deze blog regelmatig onderwerpen aansnijden waar ik op stuit bij het schrijven. Wellicht kunnen de lezers van dit blog ook een bijdrage leveren.