Een blinde vlek

Onlangs ontmoette ik een kennis die vertelde dat hij altijd om de twee weken op bezoek ging bij een junk op leeftijd in een verpleeghuis. Dat deed hij uit hoofde van de Zonnebloem, maar er was inmiddels wel een soort vriendschap gegroeid. Toen hij niet zo lang geleden weer op bezoek ging, kon hij hem niet vinden. Hij stond voor zijn deur maar daar stond een andere naam op. Even dacht hij dat hij op de verkeerde verdieping stond, de etages in verpleeghuizen lijken vaak angstaanjagend veel op elkaar. Maar dat was niet zo. Hij ging op zoek naar een verzorgende en wat bleek… zijn vriend was in die twee weken gestorven en begraven en er woonde al een ander op zijn kamer. Mijn kennis was geschokt. De man had geen familie, en het idee dat er niemand op zijn begrafenis was geweest vond hij heel erg. Dat zou ik ook zijn, maar ik vind het eigenlijk nog erger dat er tijdens zijn leven niemand heeft gezien dat er iemand was die hem trouw opzocht. En dan bedoel ik met gezien méér dan in het voorbijgaan constateren dat meneer x bezoek heeft. 'Gezien' in de zin van samen betrokken zijn bij leven en welzijn van meneer x. Ik blijf het onbegrijpelijk dat verzorging zo’n grote blinde vlek heeft.