Over smaak valt niet te twisten

Ik vind het altijd grappig om te zien op welke momenten ik ineens de volle aandacht heb van mijn moeder of dat je ineens een sterke emotie ziet. Dit weekend was het de eerste keer op zaterdag. Op aanraden van iemand had ik bonbons gekocht bij een chocoladewinkel die zeer bijzondere smaken verkocht. Chocolade met de smaak van chilipeper bijvoorbeeld. Een doosje gekocht en mijn moeder en haar medebewoners voorzien van een bonbonnetje. Nu is het niet makkelijk om een dementerende te verrassen, maar ze keken er allemaal van op. Ze waren niet onaangenaam verrast.
Op zondag zag ik in de vitrine van het restaurant een enorme gele taartpunt staan. De kleur leek me wel wat. Het bleek advocaatgebak te zijn. Deze keer enkel en alleen voor mijn moeder. We waren net een uurtje buiten geweest, en ze zat wat te suffen in haar stoel in het altijd te warme verpleeghuis. Ik gaf haar een hapje. Ze deed haar ogen wijd open en keek naar mij en naar het bordje taart. Ik begreep het. Ze at met veel smaak de taart. Dat was even genieten.