maandag, februari 15, 2010

Foucault en zorg voor de ander

Wat zou Foucault doen als hij zelf dement zou worden, of Alzheimer kreeg? Als hij niet meer voor zichzelf kon zorgen en niet meer zijn leven vorm kon geven?

‘Wat te doen als het hele idee van Foucault, dat je op een bepaalde manier een relatie met jezelf moet zien te ontwikkelen om van daaruit een sociaal leven op te bouwen, als dat niet lukt, door een handicap, een infarct. Daar heeft hij niets over geschreven, maar vanuit zijn denken zou je moeten zeggen dat het daar ophoudt. Dan is de vraag vervolgens: hoe doen wij dat in onze cultuur met mensen van wie de zelfzorg fundamenteel onderbroken is. Dan zou het misschien een taak kunnen zijn voor de mensen die nog wel aan zelfzorg doen om te zorgen voor andere mensen die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen. Dat is precies in onze cultuur aan de orde. Niet iedereen is op dezelfde manier toegerust om voor zichzelf te zorgen. Dus het moet er voor groot aantal mensen op neerkomen dat zij zich verbinden met de andere mensen die dat niet kunnen doen. In die zin zie ik Foucaults levenskunstproject ten diepste als een sociaal project, dat is denk ik een manier om het moderne liberalisme te overstijgen.’

Transcript uit de lezing die Joep Dohmen op 26 januari over Michel Foucault in de serie Levenskunst van de Studium Generale in Utrecht.

Joep Dohmen (1949) is hoogleraar wijsgerige en praktijkgerichte ethiek aan de Universiteit voor Humanistiek te Utrecht.