maandag, juli 28, 2008

Familie als kwaliteitscontroleur

Wat me opvalt als ik met familie praat over haar rol in het verpleeghuis, is dat ze van alles zouden willen zeggen om de zorg voor hun familielid te verbeteren, maar zich heel vaak inhouden of zwijgen. Ze voelen zich schuldig omdat ze niet zelf hun dementerende familielid verzorgen, of omdat ‘de verzorging toch al zo hard moeten werken’, of ze hebben angst dat de verzorging zal denken dat de familie haar wil controleren of ze haar werk wel goed doet. En dat zou kunnen terugslaan op je familielid dat helemaal afhankelijk is van de zorg.
Door je zo op te stellen, mis je eigenlijk als familie de kans om een bijdrage te leveren aan een betere kwaliteit van de zorg. Als familie heb je veel kennis over je familielid in het verpleeghuis, kennis die de verzorging niet heeft. En er is vast iemand in je familie die iets weet over dementie, uit eigen ervaring of door werk of interesse. Met die kennis kun je nieuwe informatie het verpleeghuis binnenbrengen, waardoor de zorg kan verbeteren.
Familie als kwaliteitscontroleur, dat klinkt wel goed. Misschien kan de Inspectie trainingen geven.