Zondag familiedag

Het was het afgelopen weekend nog mooi weer. Ik heb veel op het terras van het verpleeghuis gezeten. Met mijn moeder en zonder haar, tussen de middag toen ze in bed lag. Zondag is familiedag. Niet het juiste moment om nog wat achterstallig werk weg te werken, zoals ik van plan was. Het verst van me af zaten een moeder en dochter. Ik kon de dochter letterlijk verstaan omdat ze op megafoonsterkte met haar moeder sprak. Koop toch een gehoorapparaat, dacht ik bij mezelf. Vervolgens kwamen twee dames met een mevrouw die op mijn moeders etage woont naar buiten. Ze gingen achter mij zitten. Dat was een heel gezellig samenzijn. De twee dames bleken schoonzussen. Ze vonden dat hun tafelgenote te weinig buiten kwam en daar deden ze dus wat aan. Kwekkend en kakelend hielden ze mijn moeders medebewoonster bezig en elkaar. En dat alles op niet zo luide toon. Hun dementerende schoonzus kletste overal doorheen.
Even later kwamen twee zonen. De een met zijn vader, de ander met zijn moeder. Zij bleven kort en hadden niet veel gespreksstof, maar het zag er wel gezellig uit zoals ze bij elkaar zaten.
Tegen vier uur ging ik mijn moeder halen om haar ook nog even van de laatste zon te laten genieten. Het terras was bijna leeg. Alleen waar nog zon was, zaten nog wat mensen op een rijtje. Maar iedereen was al aan het vertrekken. Dus uiteindelijk zaten wij met z’n tweetjes nog even alleen, heel gezellig.